हवी हवीशी तुझीच सोबत जुनाच माझा अजार आहे
तुझ्याविना मी जगात माझा जगावयाला नकार आहे
सदैव खोटे नशीब नसते बघून तुजला मला उमगले
विरानतेच्या तळास ह्रदयी खुशीस छोटी कपार आहे
गुलाब फुलता, सभोवताली असंख्य काटे कशास देवा ?
शिवाय त्यांच्या जगी कधी का कुणास दिसली बहार आहे ?
शिकार करण्या धनुष्य घेउन हजार आले किती उशीरा !
कलेवरासम जीवन जगतो अता न उरला थरार आहे
शशी न दिसता नभात कोठे चकोर दु:खी निराश होउन
विरानतेशी जगावयाचा अखेर केला करार आहे
जीवंत असता कुणी न पुसले असून नसल्या समान जगलो
शवास देती रडून खांदा विचित्र दिसतो प्रकार आहे
उगाच "निशिकांत" आस वेडी धरून ह्रदयी उदास होशी
प्रवास खडतर तुलाच आता करावयाचा अपार आहे
निशिकांत देशपांडे मो.न. ९८९०७ ९९०२३
प्रतिसादाची अपेक्षा
