ललकारावे अता जरासे

खूप घेतले मिळते जुळते ललकारावे अता जरासे
जीवना न मी तुझा मांडलिक ध्यान असावे अता जरासे

थुंकुन तुजवर आज निघालो घडी न येता अंत प्रवासी
क्रूर आयुष्या तुला कशाला गोंजारावे अता जरासे

किती डंख अन् किती वेदना! सोसत जगलो, मनी वाटते
अस्तिनीतल्या सापावरती फुत्कारावे अता जरासे

मला दिली अंधार कोठडी टूजी साठी, सुटेन पण मी
खूप जाणतो कसे कुणाला चुचकारावे अता जरासे

लाथ मारता हाड मोडले कसे निघावे पाणी येथे?
फाजिल विश्वासास आतल्या खोल पुरावे अता जरासे

तपास माझ्या भंग कराया जशी मेनका आली दारी
विचार केला पुरे तपस्या झंकारावे अता जरासे

गुंड जाहला ज्ञानी बाबा प्रवचानात पण जुनीच भाषा
"गडबड करणार्‍यांना काल्या! टपकावावे अता जरासे"

वळून मागे बघता कळले पदरी आहे पुण्य अल्पसे
किती पाप हे! भोग भोगुनी निस्तारावे अता जरासे

परीघ छोटा कधी नसावा वाढ खुंटते व्यास, त्रिजेची
यत्न करूनी क्षितिजालाही विस्तारावे अता जरासे


निशिकांत देशपांडे
मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

नाते मजला, विणावयाचे आहे

आकाशाशी नाते मजला, विणावयाचे आहे
पंख लावुनी मला जरासे उडावयाचे आहे

प्रेम कसे हे ! परवान्याला जळावयाचे आहे
शमा म्हणे, तो जळण्याआधी, विझावयाचे आहे

वास करावा क्षितिजावरती, मनी जागली आशा
नभास धरती कुठे भटते, बघावयाचे आहे

नैवेद्याच्या ताटामधले देव कधी का खातो?
तेच जेवुनी पोट भुकेले, भरावयाचे आहे

लज्जित आहे, दुसर्‍यांसाठी कांही केले नाही
मलाच माझ्यापासुन थोडे दडावयाचे आहे

पानगळीचा मोसम येता, उदास मी का व्हावे?
नवी पालवी फुटण्यासाठी, गळावयाचे आहे

खूप जमवले सभोवताली, जीवन जगता जगता
कोण आपुले, कोण पराये, ठरवायाचे आहे

भोग कधी का कुणास टळले, होम हवन करण्याने?
विठ्ठलासही जणीबरोबर दळावयाचे आहे

शायरास का वाटत असते, ग़ज़लांना तो लिहितो?
"ग़ज़ला लिहिती शायरास" हे, कळावयाचे आहे


निशिकांत देशपांडे  मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

सत्त्य मानले आभासाला

सत्त्य मानले आभासाला
दु:ख जरासे विसरायाला
नजरेमधले आर्जव बघुनी
स्वप्नी येई सहवासाला
रडवेला का असा चेहरा?
जीवन नाही कण्हावयाला
दु:खाविन का कधी झळाळी
लाभत असते मधुमासाला?
सावलीसही माझ्या कळले
दूर पाहिजे असावयाला
आत्मचरित्रा विराम देतो
काय राहिले लिहावयाला?
मला कशाला जागे केले?
किती तडे हे विश्वासाला !
गांधीवादी जरी मुखवटे
आशिर्वचने विध्वंसाला
आम्ही केले आज, उद्याच्या
किती कलंकित इतिहासाला !
"निशिकांता"ला आज कळाले
अपुले होते म्हणावयाला.
निशिकांत देशपांडे मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

विचार आहे

इतिहासाला पुसून थोडे, जगावयाचा विचार आहे
पुराण पोथ्या नकोत, नवखे लिहावयाचा विचार आहे

जुनीच मोनालिसा टांगली, तेच रूप अन् हास्य तेच ते
सौंदर्याची नवीन व्याख्या, करावयाचा विचार आहे

मिळावयाला अवघड जे जे, हवे हवेसे तेच मनाला
आकाशाला कवेत माझ्या, धरावयाचा विचार आहे

देव कशाला? छनी हतोडा, धरून हाती आत्मबलाने
कोरुन भाळी नशीब अपुले, लिहावयचा विचार आहे

नाव राखण्या, मनास मुरडुन, धोपट मार्गी चालत आलो
प्रवास थोडा, पाय घसरण्या,करावयाचा विचार आहे

पुरे जाहले लब्धप्रतिष्ठित, रटाळ जगणे फिके फिकेसे
रंगबिरंगी गरिबीसंगे, जुडावयाचा विचार आहे

प्राणप्रतिष्ठा कशास करता, कुण्या मंदिरी उगाच माझी?
असेन जेथे तिथे स्वंयंभू, बनावयाचा विचार आहे

उपेक्षिताचे जीवन जगलो, आस अधूरी मिरवायाची
खांद्यावरती चारजणांच्या, फिरावयाचा विचार आहे

असली नकली नाती जपली, कुणी न उरले सायंकाळी
धागे तोडुन "निशिकांता"चा, उडावयाचा विचार आहे


निशिकांत देशपांडे.  मो.क्र.  ९८९०७ ९९०२३
E Mail--  nishides1944@yahoo.com

तू कसा फुलतोस रे वेड्या?

पिऊनी आसवांना तू कसा जगतोस रे वेड्या?
उन्हाळी मोगर्‍यासम तू कसा फुलतोस रे वेड्या?

जमूनी दु:ख सार्‍यांनी, रडावे रीत आहे पण
सभेला पीडितांच्या तू कधी नसतोस रे वेड्या?

मनी हा प्रश्न माझ्या, पाहता क्षितिजावरी तुजला
नसूनी पंख फुटलेले, कसा उडतोस रे वेड्या?

जरी त्यांचे निराळे विश्व आहे, वळचणीला तू
मुलांचे पाहुनी ऐश्वर्य का खुलतोस रे वेड्या?

पहारा पापण्यांचा का असावा आसवावरती?
झरूदे, व्यर्थ का तुजलाच तू छळतोस रे वेड्या?

जशी ती दूर गेली, जीवनाचा तोल गेला अन्
मला पुसती कशाला एवढी पीतोस रे वेड्या?

मशाली पेटल्या ज्यांच्या, तयांना ओढ क्रांतीची
जुनेर्‍या तू विचारांनी, कसा विझतोस रे वेड्या?

मिळवणे शक्य आहे जे, तयाची आस ठेवावी
गवाक्षातून तारे व्यर्थ का बघतोस रे वेड्या?

मनी का पेलसी "निशिकांत" ओझे लाख प्रश्नांचे?
कशाला उत्तरे शोधीत तू जगतोस रे वेड्या?

निशिकांत देशपांडे    मो.क्र.-- ९८९०७ ९९०२३

मजकूर का ओलावला होता?

समेटाचा जरी प्रस्ताव तू धुडकावला होता
तुझ्या पत्रातला मज्रकूर का ओलावला होता?

वंसंताशी तुझे नाते जपाया तू हवे होते
कशाला ग्रिष्म वेड्या सांग तू बोलावला होता?

कबूली दे मला तू शक्य नाही एकटे जगणे
लपवला का उगा जो हुंदका पाणावला होता?

कधी मी शुन्य झाले हे मला कळलेच नाही पण
खरे तर काळही तुझियाविना सुस्तावला होता

फुले नाना तयाने हुंगली तारुण्य जगता पण
उतरता कैक सुर्यास्ती, मनी धास्तावला होता

स्मशानी जावया नेत्यास का मज्जाव त्या गावी?
चपात्या तो चितेवर भाजण्या सोकावला होता

बघूनी लाचखोरांचे उजळ माथे मिरवताना
कुणी सत्त्यास जपणारा, जरा पस्तावला होता

कशाला मुल्यमापन मी करू सरकारचे सांगा?
कधी नव्हताच जो दर्जा, पुन्हा खालावला होता

कशी सांगू तुला? "निशिकांत" मृत्त्यूच्या अधी थोडा
तुझ्यासाठीच माझा श्वासही मंदावला होता

निशिकांत देशपांडे  मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com