Sunday, September 15, 2013

कुठला प्रकार आहे?



नगदीत "ना" तुझी अन् "हो" का उधार आहे?
हा प्रेम दावण्याचा कुठला प्रकार आहे?

तू नेहमी शिकारी अन् मी शिकार आहे
घायाळ होत जगणे जडला विकार आहे

बाहूत एवढा मी असतोय धुंद तुझिया
मृत्त्यू खुणावतो पण देतो नकार आहे

रागावणे, अबोला मी झेलतो खुशीने
नक्की तुझ्या मनीही ओली कपार आहे

चुचकारले सुखाला वश ते कधी न झाले
दु:खास हासण्याची विणतो किनार आहे

का कर्मकांड करुनी फाल प्राप्त होत असते?
सूर्यास अर्घ्य पण मी देतो त्रिवार आहे

बुजवावयास भेगा, कसला करू गिलावा?
दोघात फार मोठी पडली दरार आहे

कळपात श्वापदांच्या जगलो निवांत होतो
शेजार माणसांचा मोठा जुगार आहे

भक्तास शोधताना याचक विठूस दिसले
स्वार्थात अंध जो तो जगतो भिकार आहे

"निशिकांत" ओळखावे पंखातल्या बळाला
भाग्यावरी तुझी का इतकी मदार आहे?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Saturday, September 14, 2013

पुन्हा एकदा जगावयाचे



पहाट झाली पर्व संपले अंधाराचे

ऋतू बहरले पुन्हा एकदा जगावयाचे

बारा महिने तुझ्या भोवती वसंत असतो
आठवणींना तुझ्या लाभले गंध फुलांचे

तुझी लागता चाहुल फुलतो मनी फुलोरा
भेटीपेक्षा स्वप्न आवडे अभासाचे

नैराश्याचे मळभ दाटले, पण तू येता
पुन्हा लागलो स्वप्न रंगवू संसाराचे

रंग गुलाबी जिकडे तिकडे दिसू लागले
वेड नव्याने मला गुलाबी सहवासाचे

तुझ्या सोबती बघेन आता स्वप्न मखमली
पुरे जाहले जीवन जगणे निवडुंगाचे

ओठी आता हास्य फुलू दे नको शुष्कता
थंड दवांनी आयुष्य सारे भिजवायाचे

होकारने तुझ्या, अडचणी सरून गेल्या
दोघे लिलया पेलू ओझे आकाशाचे

"निशिकांता"च्या गजलातुन ती मुक्त वावरे
व्यसन लागले शब्दांनाही सौंदर्याचे.


निशिकांत देशपांडे. मो क्र ९८९०७ ९९०२३
E Mail-- nishides1944@yahoo.com

Monday, September 9, 2013

श्वास मोकळा


श्वास मोकळा तुझ्यासवे मी उडता उडता
आयुष्याची मरगळ जाते बघता बघता

तू असताना बारा महिने श्रावण रिमझिम
मोहरते मी मनी उमलते भिजता भिजता

तू येण्याची चाहुल येता, सुस्त दिवसही
पटकन सरतो दर्पणापुढे सजता सजता

मनात माझ्या तूच नांदसी, तू नसताना
अंतरात मी म्हणून बघते उठता बसता

आनंदाचा डोह जाहले जीवन माझे
गुदमर नाही मस्त वाटते बुडता बुडता

हट्ट कशाला जन्मकुंडल्या जुळवायाचा?
जुळून गेले नाते अपुले जुळता जुळता

चकोरास हा प्रश्न छळे, का कधी न त्याची
वाट पहावी चंद्रानेही ढळता ढळता?

शाश्वत असते दु:ख जीवनी प्रत्येकाच्या
नको भांडवल उगाच त्याचे जगता जगता

"निशिकांता" चल ध्येय एवढे ऊंच आहे की
हात असूदे हाती माझ्या चढता चढता


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com








Sunday, September 8, 2013

मनात हलके झंकारावे


सप्तसुरांचे सुरेल गाणे मनात हलके झंकारावे
मैफिल माझी, तुला तरीही नजरकडांनी धुंडाळावे

तुझ्यासवे का वाटे ओल्या मातीलाही गंधाळावे?
नमी असोनी, काळजात का तू नसताना भेगाळावे?

पुरे जाहले थेर गुरूंचे आश्रम सारे गुंडाळावे
ज्ञान सांगती, स्त्रीस पाहता, आस जागते कवटाळावे

नका विचारू या वयातही असा कशाने पाय घसरला
झुळझुळ वाहे प्रेम तुझे पण पात्राने का शेवाळावे?

तुझ्या सोबती सुवर्णक्षण हे जगता झालो धुंद एवढा!
जरा थबकुनी काळानेही या वळणावर रेंगाळावे

आयुष्याचे वस्त्र शोभते सुखदु:खाची किनार असता
आनंदाला मिठीत घ्यावे, वेदनेसही कुरवाळावे

मार्ग काढण्या संकटातुनी ज्याचा त्यानी यत्न करावा
संध्यापात्री पाणी घेउन व्यर्थ देव का खंगाळावे?

सीमोलंघन कुठी राहिले? विजय कोणता मिळवत असतो?
दसर्‍यादिवशी परंपरेने तरी पतीला ओवाळावे

लेखाजोखा आयुष्याचा सर्वज्ञानी विठूस ठावे
"निशिकांता" का माथा टेकुन दु:ख एवढे पाल्हाळावे?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Tuesday, September 3, 2013

वापराया लागलो


शब्द विद्रोही अताशा वापराया लागलो
वादळाचे गीत ओठी गुणगुणाया लागलो

मूठ माझी बंद होती लाखमोलाची तरी
चावडीवर लक्तरांना वाळवाया लागलो

आव असतो ध्येय मोठे गाठण्याचा नेहमी
शोधण्या उंदीर डोंगर पोखराया लागलो

रोजच्या त्या मेजवान्या, पंचतारांकित सजा
मौज झुणका भाकरीची अनुभवाया लागलो

शक्य नसते पण तरीही वास्तवाला झाकतो
क्रीम लावत सुरकुत्यातुन मुक्त व्हाया लागलो

माळ कवड्यांची गळा अन् ढोंग अंबेचा उदो
जोगव्याने भूक माझी भागवाया लागलो

अंधश्रध्दा, पिंपळावर भूत असते अंगणी
जाग येता रामरक्षा पुटपुटाया लागलो

ठेपला येऊन मृत्त्यू पण सुटेना मोह का?
जे न येते साथ तेही आवराया लागलो

अंत का "निशिकांत" व्हावा जीवनाचा हा असा?
राहिल्या इच्छा अधूर्‍या घुटमळाया लागलो


निशिकांत देशपांडे मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com




Sunday, September 1, 2013

दडवली वादळवारे


कैक उसासे मनी कोंडले ओघळणारे
शांत चेहर्‍याआड दडवली वादळवारे

बेफिकिरीने हत्ती चाले चाल आपुली
जीव तोडुनी विरोधात का देता नारे?

इंद्रपुरीच्या चौकाचौकामधे भेटले
राजघराण्याचेच नगारे वाजवणारे

आश्रमातही सखा राहिला राम न आता
स्त्रियांभोवती गिधाड असते भिरभिरणारे

दरबाराला नवरत्नांचा रुतबा होता
अता राहिले लबाड मंत्री बडबडणारे

कवचकुंडले स्त्रीस लाभता वार्धक्याची
नराधमांचे भय ना उरते थरथरणारे

जीवन आहे जुगार मोठा, अंतक्षणाला
असेल कोणी का गंगाजल पाजवणारे?

शब्द वेचुनी भावपूर्ण लिहिल्या गझलांना
हवे आपुले चाल लावुनी गुणगुणणारे

"निशिकांता"ला सख्या विठ्ठलाच्या चरणावर
शीष ठेवता अनुभव आले सुखावणारे


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com