दु:ख का सांगावयाला पहिजे पारावरी?
व्यक्त व्हाया आसवांची निर्झरावी शायरी
सर्व सुखसोयी, सुबत्ता नांदती ज्या ज्या घरी
वानवा संभाषणाची, टोच असते अंतरी
का दवंडी व्यर्थ पिटता नार रात्री बाटली
तो गुन्हा लपवीत दिवसा सांगतो ज्ञानेश्वरी
व्हायचे ते जाहले, विसरून चल जाऊ पुढे
दोष माझा की तुझा, चर्चा करू केंव्हा तरी
भोगला वनवास ज्यांनी राम नसुनी जन्मभर
तीच जनता रावणांना सोसते नानापरी
आय जुजबी, पण तरी चैनीत नेते राहती
थाट त्यांचा चालतो आहे कसा वरच्यावरी
वाहते आतूरतेने ध्येय, सरिता, ठेउनी
पण तिचे असणेच मिटते, आहुतीने सागरी
गुंफली शब्दात माझ्या जीवनाची मी कथा
वाचकांना वाटले आहे जणू कादंबरी
का असे "निशिकांत"ला द्यावेस परतीचे तिकिट?
सांग देवा ना तिथी ना वेळ आहे ज्यावरी
निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
