बांधले उगाच का कयास मी असा, तसा?
गोंधळून आरशात पाहतोय मी कसा
वादळास भीत तू जगू नकोस माणसा
शीक कातळाकडून वागण्यास शांतसा
जन्मलो नि वाढलो, जरी वयस्क आज मी
माय हात फिरवुनी म्हणे अजून पाडसा
जिद्द शेवटी असे महत्वपूर्ण जीवनी
गोष्ट आठवा मनात, हारला कसा ससा?
तो वसंत, ती बहार तीच प्रेमभावना
तिमिर भेटतो कवीस आणि तोच कवडसा
उमलण्या अधीच तोडले कळीस पण तरी
तो म्हणे गुन्हा नव्हे, फक्त एक हादसा
मुखवटे बघून ओळखायचे कुणा कसे?
कोण त्यातला हिरा नि कोण त्यात कोळसा
गुंड राजकारण्यास दोष काय द्यायचा?
त्यास लाभला असे पित्याकडून वारसा
एकटाच रंगतो तुझ्या सवेच विठ्ठला
सावली तुझी हवी, प्रसाद एक दे पसा
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--देवराज
लगावली--गालगाल X ३ + गालगा
