किती फुंकरावे

मनी कैक जखमा किती भळभळावे
मला मीच आता किती फुंकरावे

जिवा लागली वाळवी आपुल्यांची
मनीच्या नमीला कसे वाळवावे?

कती माळ ओसाड माझ्या मनाचा!
बिजाने खुषीच्या कसे अंकुरावे?

हुबेहुब जसा  चेहरा, बिंब दावी
वृथा आरशावर कुणी का चिडावे?

तिचा अंत होतो जरी  सागरी पण
नदीने प्रवाही न का खळखळावे?

जरी भाग्य अपुल्या हातात असते
तरी कुंडलीतील गुण का बघावे?

दुशाली न देती खरी ऊब आई!
कुशीला तुझ्या शांत वाटे निजावे

जरी जाहलो डोंगरा एवढा मी
दुरूनच मला साजरे का म्हणावे?

तिचे वेड "निशिकांत"ला एवढे की
तिला भेटण्या श्वास बाकी उरावे


निशिकांत देशपांडे  मो.क्र.  ९८९०७ ९९०२३

क्षणात विरले होते

वळणावरती वळून बघता कुणी न दिसले होते
थवे कालचे संकटकाळी क्षणात विरले होते

नकोनकोशी कुटुंबास मी तरी जन्मले होते
जन्मताच अन् जीवन सारे सदैव रडले होते

मीच द्रौपदी, कधी अहिल्या, कधी जानकी झाले
असून देवी, अपमानित मी जीवन जगले होते

वंशाचा मी दिवा रक्षिला पदराखाली माझ्या
त्याच्यासाठी वादळ वारे मीच सोसले होते

पुत्र जाहला, नवस फेडण्या, देवासंगे माझे
लग्न लावता गावाची मी दासी बनले होते

दर्जा कसला! लक्ष्नीनेही मुकाट श्रीविष्णूचे
हसू बेगडी फुलवत ओठी पाय चेपले होते

बळजबरीने मला जाळले पतीसवे सरणावर
मरणानंतर दीन सतीचे मंदिर सजले होते

इंद्रपुरीच्या जरी अप्सरा, मान मरातब कुठला?
देवांना रिझवाया अमुचे जन्म जाहले होते

माळेमधला त्याच मणी तू पुरूष रे "निशिकांता"
फक्त मिळवण्या दाद स्त्रियांची शब्द जुळवले होते


या गजलेची पार्श्वभूमी वाचाच.http://www.facebook.com/pages/%E0%A4%A8%E0%A4%BF%E0%A4%B6%E0%A4%BF-%E0%A4%A6%E0%A5%87-%E0%A4%95%E0%A4%BE%E0%A4%B5%E0%A5%8D%E0%A4%AF-/237571402994008


निशिकांत देशपांडे मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail-- nishides1944@yahoo.com

सुरुवात आहे

वेदना दडवून गाणे गात आहे
नाटकाची ही खरी सुरुवात आहे

भूतकाळी हरवणे दैवात आहे
आठवांची अंगणी बरसात आहे

नोकरीसाठी मिळवला दाखला मी
लपवुनी माझी खरी जी जात आहे

मी भुकेला, काढतो ढेकर तरीही
मुखवट्याच्या आड वाताहात आहे

गारद्यांना मी अताशा भीत नाही
आपुल्यामधलाच करतो घात आहे

आस का देता मला खोटी उद्याची?
आज वैर्‍याची कदचित् रात आहे

कैक आल्या, भेटल्या पण नेमकी का
जीवनी आली न ती ह्रदयात आहे

स्नान मी गंगेत केले अन् नव्याने
पाप करण्या टाकली मी कात आहे

शुध्द वारा, पाखरे, गावात हिरवळ
काय उरले आज या शहरात आहे

पेश हो "निशिकांत" चल देवापुढे तू
पाप पुण्याची उद्या रुजुवात आहे


निशिकांत देशपांडे  मो.क्र.  ९८९०७ ९९०२३

पुन्हा गवसलो होतो

खरे सांगतो माझ्यापासुन मीच हरवलो होतो
डोळ्यामध्ये तुझ्या पाहता पुन्हा गवसलो होतो

आस तुझी सोडून दिली मी सर्व संपले होते
वळून तू बघता जातांना मी मोहरलो होतो

आज अचानक कबरीवरती दिवा लावला तू अन्
प्रेम कळाले मरणानंतर तरी बहरलो होतो

एक कवडसा जगण्यासाठी मला पुरेसा होता
तो मावळता अंधारी मी मुकाट निजलो होतो

असंख्य कोल्हे, नभी गिधाडे, आप्त भोवती असता
जगणार्‍याने कसे जगावे? मी गांगरलो होतो

देव म्हणे "कैदेत राहिलो धूर्त पुजार्‍यांच्या,
सोडुन गेलो मंदिर जेथे मी गुदमरलो होतो"

किती फाटका प्रपंच माझा! लोक सुदामा म्हणती
कधी न झाली कृष्णकृपा, पण मी सावरलो होतो

कयास होता उगारलेले हात गारद्यांचे पण
तेच हात पाठीवर फिरता मी गहिवरलो होतो

भूक लागली "निशिकांता"ला आपुलकीची इतकी
अपुल्यांच्या शोधात तिरंतर मी वणवणलो होतो


निशिकांत देशपांडे मो.क्र.  ९८९०७ ९९०२३

मी खळखळ हसते

पानगळीचा मोसम असुनी वेड्यासम मी खळखळ हसते
वसंतातल्या मधुगंधाची चाहुल येता मन मोहरते

शैषव सरता, स्वप्नामध्ये राजपुत्र वावरू लागला
आटपाट नगराच्या गोष्टी अता एक थोतांड भासते

अखंड उत्सव जीवन झाले ग्रिष्म असो की श्रावणधारा
चैत्रामधल्या पर्णफुटीला आरशात मी सदैव बघते.

छंद लागला तुझा सख्या अन् एकाकीपण हरवुन गेले
तू नसताना आठवणींची मनात माझ्या वर्दळ असते

बंधनात मी कधीच नसते असून दारी लाख पहारे
भेट जरी स्वप्नात जाहली दोघांचीही रात्र उजळते

प्रवास ओला भल्या पहाटे, धुक्यात जर मी हरवुन गेले
किरणे घेवुन तू शोधाया लगेच यावे मला वाटते

भाव मनी एवढे दाटले, शब्द एकही कसा फुटेना?
सर्व सांगण्या, कलमेमधुनी एक लाजरी गजल उतरते

यमुनेच्या डोहात वाकुनी शोध घेतसे वेडी राधा
अपुले विसरुन श्रीकृष्णाचे तन्मयतेने बिंब पाहते

"निशिकांता"ला कशी कळावी अधीर भाषा बिनशब्दांची
नजरेला नजरा भिडण्याने थरथरणारी कळी उमलते


निशिकांत देशपांडे  मो.क्र.  ९८९०७ ९९०२३
E Mail---  nishides1944@yahoo.com

का जगावे?

बंधनी कोणी खुशीने का जगावे?
पिंजर्‍याला मानती आकाश रावे

पेटवा हाती मशाली घ्या स्त्रियांनो
का शिळा उध्दारण्या श्रीराम यावे?

तू न अबला घे भरारी ऊंच गगनी
फक्त सावित्रीस स्वप्नी का बघावे?

सारखी मोनालिसा हसतेच आहे
तू तशी उपभोग्य वस्तू का असावे?

चार भिंती का तुझ्या सीमा ठराव्या?
पार क्षितिजाच्या जरासे वावरावे

संकटी तो धावला पण द्रौपदी, तू
फाडुनी चिंधी दिली हेही स्मरावे

मारला जाता पती जोहार कसला?
राहिलेले युध्द तू पुढती लढावे

प्रेम भावातील अजरामर कराया
वाल्मिकी! का उर्मिलेने गुदमरावे?

लग्न होता स्त्रीच का "सौ" होत असते?
शल्य हे "निशिकांत" तू जणून घ्यावे


निशिकांत देशपांडे  मो.क्र.  ९८९०७ ९९०२३
E Mail--  nishides1944@gmail.com