क्षणात विरले होते

वळणावरती वळून बघता कुणी न दिसले होते
थवे कालचे संकटकाळी क्षणात विरले होते

नकोनकोशी कुटुंबास मी तरी जन्मले होते
जन्मताच अन् जीवन सारे सदैव रडले होते

मीच द्रौपदी, कधी अहिल्या, कधी जानकी झाले
असून देवी, अपमानित मी जीवन जगले होते

वंशाचा मी दिवा रक्षिला पदराखाली माझ्या
त्याच्यासाठी वादळ वारे मीच सोसले होते

पुत्र जाहला, नवस फेडण्या, देवासंगे माझे
लग्न लावता गावाची मी दासी बनले होते

दर्जा कसला! लक्ष्नीनेही मुकाट श्रीविष्णूचे
हसू बेगडी फुलवत ओठी पाय चेपले होते

बळजबरीने मला जाळले पतीसवे सरणावर
मरणानंतर दीन सतीचे मंदिर सजले होते

इंद्रपुरीच्या जरी अप्सरा, मान मरातब कुठला?
देवांना रिझवाया अमुचे जन्म जाहले होते

माळेमधला त्याच मणी तू पुरूष रे "निशिकांता"
फक्त मिळवण्या दाद स्त्रियांची शब्द जुळवले होते


या गजलेची पार्श्वभूमी वाचाच.http://www.facebook.com/pages/%E0%A4%A8%E0%A4%BF%E0%A4%B6%E0%A4%BF-%E0%A4%A6%E0%A5%87-%E0%A4%95%E0%A4%BE%E0%A4%B5%E0%A5%8D%E0%A4%AF-/237571402994008


निशिकांत देशपांडे मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail-- nishides1944@yahoo.com