देवून थोडी कल्पना

प्राक्तना मी विनवतो तू ऐक ना!
येत जा देवून थोडी कल्पना

मेघ वांझोटे कसे आले नभी!
कोरड्या अन् गडगडाटी वल्गना

कगदी नावा करोनी ठेवल्या
वाट बघती ये बरस रे तू घना

भंगण्या तप मेनका यावी कधी
याच हेतूने सुरू आराधना

दप्तराचा अन् अपेक्षांचा किती
भार पाठीवर! मुलांची वेदना

षंढ सारे सोसती अन्याय का?
लुप्त कोठे जाहली संवेदना?

जर जिहादी ठार झाला तर म्हणे
त्यास मिळती कोवळ्या नवयौवना

शेत कसण्या लाजतो शिक्षीत का?
हीच आहे शिक्षणाची वंचना

शब्द का "निशिकांत" ओघळती असे?
शायरीतुन व्यक्त होती यातना


निशिकांत देशपांडे  मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail-- nishides1944@yahoo.com