यत्न करतो आजही

मी तुला विसरावयाचा यत्न करतो आजही
शक्य नाही ते कराया युध्द लढतो आजही

तू जशी गेलीस सखये, ग्रिष्म आहे सोबती
मी ऋतू गंधाळण्याची वाट बघतो आजही

सागराला का असावी ओढ चंद्राची अशी?
पौर्णिमेला भेट घडणे योग नसतो आजही

दार केले बंद माझ्या मी मनाचे पण तरी
आठवांचा झोत तुझिया आत घुसतो आजही

कृष्ण नाही, फक्त दिसतो कौरवांचा राबता
काय व्हावे द्रौपदींचे? प्रश्न उरतो आजही

अंधश्रध्दा एवढी की संकटे येता क्षणी
सामना करतो न आम्ही, देव पुजतो आजही

कलियुगातिल मयसभेची आखणी केली कुणी?
दुष्ट हसतो, सत्त्यवादी आत पडतो आजही

का दिल्या गरिबांस फसव्या योजना, अश्वासने ?
मोकळ्या पोटी भुकेचा डोंब जळतो आजही

सोसल्या "निशिकांत" का तू भाववाढीच्या झळा?
भाव नसतो माणसाला, स्वस्त विकतो आजही


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

लागल्यागत वाटते

भूक नवख्या चेहर्‍याची लागल्यागत वाटते
वास्तवाचे शल्य आता टोचल्यागत वाटते

रंगरंगोटी करोनी आज सजलो मी असा !
आरशातिल चेहर्‍याला जाणल्यागत वाटते

कागदांच्या मी फुलांचा ताटवा केला उभा
धूर्त भ्रमरांना इथे पण कोंडल्यागत वाटते

मी रवंथाची कला शिकलो हुबेहुब एवढी
भूक माझी पेटलेली भागल्यागत वाटते

ताट देवाच्या पुढे जे, घेउनी मी जेवतो
पण तरी नैवेद्य देवा पावल्यागत वाटते

का उगा वारीत जावे, काय त्या पंढरपुरी?
भक्त दिसता विठ्ठलाला भेटल्यागत वाटते

राज्यकर्त्याची कधी जर सावली पडली तरी
शोधतो गंगा, मनाला बाटल्यागत वाटते

ठेवले तिरडीवरी ते प्रेत का हसते असे ?
त्यास जगण्याची लढाई संपल्यागत वाटते

का तुझ्या "निशिकांत" हाती कुंचला अंतःक्षणी
जीवनाचे रंग विटके जाहल्यागत वाटते


निशिकांत देश्पांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail---nishides1944@yahoo.com

आभास आहे

चांदणे आभास आहे
हाच माझा त्रास आहे

स्वप्न पडते जे पहाटे
सत्त्य कसले? भास आहे

दूध का प्यावे? जरी तो
वासरांचा घास आहे

वेदनांच्या मी ऋतूला
मानतो मधूमास आहे

कायद्यांना तोडणारा
उच्चभ्रू हमखास आहे

लाचखोरी धर्म झाला
सत्त्य का बकवास आहे?

वाळल्या झाडास आता
भोगणे वनवास आहे

सत्त्यवादी का बिचारा
भोगतो उपहास आहे?

लागल्यावर ठेच धरली
विठ्ठलाची कास आहे

वाहिली देवा फुले पण
ओंजळीला वास आहे

भक्तिचा "निशिकांत" तुझिया
लेखणीला ध्यास आहे


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

मनोमनी सावरलो होतो

स्वप्न पाहता विरहाचे मी आत जरा घुसमटलो होतो
जाग येउनी स्वप्न भंगता मनोमनी सावरलो होतो

सुटकेचा नि:श्वास टाकला शत्रूंनीही मी मेल्यावर
दुष्ट तयांचे डाव उधळण्या पुरून त्यांना उरलो होतो

पैलू नाही कधी पाडले यत्न करोनी आयुष्याला
चाकोरी अन् परंपरांच्या प्रभावात मी घडलो होतो

मोठा भाऊ कडेवरी अन् बहीण ओझे घेउन चाले
तिच्या जिवाला खंत न त्याची बघून मी गहिवरलो होतो

खिशात माझ्या दमडी नव्हती तरी इरादे बुलंद माझे
पाय न टिकले धरणीवरती, आकाशी वावरलो होतो

विद्रोहाची हिंमत नव्हती प्रवाहपतितासमान जगलो
सुखात होतो, पण मी माझ्या नजरेमधुनी पडलो होतो

काय अपेक्षा मनी धरावी? न्यायदेवते गांधारी तू !
कोण पारडे कसे झुकवितो, बघून मी भेदरलो होतो

आसपासच्या घराघरातुन धूर पाहिला मी सोन्याचा
संपत्तीचा वास तिथे पण असाच मी धुरकटलो होतो

हात सखीने दिला, काढण्या चिखलामधुनी "निशिकांता"ला
लगावली, मात्रा, यमकांच्या दलदलीत मी फसलो होतो


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

स्वप्नांशी मी खेळत होतो

मृगजळ सारे जाणत होतो
स्वप्नांशी मी खेळत होतो

फुले उमलती क्षणात सुकती
निवडुंगांच्या सोबत होतो

संवादाची किती वानवा !
माझ्याशी मी बोलत होतो

दगाबाज अपुल्यातच असतो
म्हणून पाळत ठेवत होतो

व्यवहाराच्या कसोटीत मी
वजावटींना झेलत होतो

माझा होता दोष तरी पण
भाग्याला मी कोसत होतो

गुन्हे कराया हिंमत नव्हती
कायद्यास मी पाळत होतो

उडिदाच्या काळ्यातच गोर्‍या
नेत्यांना मी शोधत होतो

राजकारणी बाप नसोनी
उमेदवारी मागत होतो

"निशिकांता" मी बहिर्‍यांनाही
कसे जगावे सांगत होतो


निशिकांत देशपांडे मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

माग मी काढीत गेलो

आठवांचा माग मी काढीत गेलो
आसवांचे मी सडे टाकीत गेलो

कालच्या तंद्रीत आहे आज माझा
वर्तमानाला सदा हिणवीत गेलो

फाटक्या पदरी सखीच्या काय टाकू?
वंचनांची भीक मी वाढीत गेलो

ही मुकी श्रीमंत वस्ती सोडुनी मी
चार गप्पा मारण्या चाळीत गेलो

मी तुकोबाच्या कधी ज्ञानेश्वराच्या
पालखीसंगे सुखे वारीत गेलो

जीवनाचा चेहरा भेसूर इतका !
आरशाला नेहमी टाळीत गेलो

जे मिळाले, जीवनाचा साज होता
वेदना भाळावरी मढवीत गेलो

मित्र होते सर्व पण मज हे कळेना
मी कुणाच्या मारलो यारीत गेलो

प्राप्त "निशिकांता"स झाला अर्थ थोडा
जीवनाशी पैज मी लावीत गेलो


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishidesa944@yahoo.com

मी खुशाल आहे

नकोस माझी करू काळजी जिथे जसा मी खुशाल आहे
तुझ्याविनाही जिवंत कैसा? मलाच माझा सवाल आहे

जाता जाता भेट दिली का भळभळणार्‍या जखमांची तू
रोज सोसतो तिव्र वेदना, उपाय त्याहुन जहाल आहे

वाट दाखऊ कशी कुणाला? मीच असा हा भरकटलेला
काय फायदा? हाती माझ्या अंधाराची मशाल आहे

पिऊन प्याल्यावरती प्याले रात्र रात्र मी जागत असतो
दिवाळखोरी घरात आली, अमीर झाला कलाल आहे

पैसे देउन तुझी ईश्वरा यथासांग मी पुजा बांधली
भटजीचे वागणे असे की जणू तझा तो दलाल आहे

जरी एकटा भणंग आहे, करू नको काळजी जराही
आई! तुझिया आठवणींची पांघरली मी दुशाल आहे

आज इथे तर तिथे उद्याला, स्थैर्य काय ते मला न ठावे
सैलानी मी मस्त कलंदर विश्व केवढे विशाल आहे !

योग्य वाटले तसेच जगलो, पाप पुण्य हा विचार नव्हता
स्वर्ग मिळो की नर्क शेवटी कुणी पाहिला निकाल आहे

बा "निशिकांता"  खूप अपेक्षा प्रेमामध्ये कधी नसाव्या
 तिच्या सोबती झोपडीतही अनुभवला मी महाल आहे


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahpp.com

माझी ग़ज़ल

जीवनाच्या आर्ततेला शोभली माझी ग़ज़ल
वेदनांच्या सप्तरंगी रंगली माझी ग़ज़ल

सारुनी पडदा धुक्याचा शोधली माझी ग़ज़ल
चोरली होती जिने ती जाहली माझी ग़ज़ल

फाटका संसार माझा मी असा नि:संग पण
शांत माझ्या सोबतीने नांदली माझी ग़ज़ल

मी कधी बोलू न शकलो, गप्प तूही लाजरी
भाव माझे व्यक्त करण्या बोलली माझी ग़ज़ल

वाचते ग़ज़ला कुणी का पुस्तकातिल सांग ना !
गाइली तू त्या क्षणाला गाजली माझी ग़ज़ल

टांगता मी कैक लफडी.चावडीवर गावच्या
राज्यकर्त्यांच्या मनाला झोंबली माझी ग़ज़ल

पाहता वृध्दाश्रमी मातापित्यांना पोरके
ओघळाया लागली आक्रंदली माझी ग़ज़ल

ना कधी टाळ्या मिळाल्या, ना कधी "क्या बात है"
पण तरी परिघात अपुल्या वागली माझी ग़ज़ल

सांगता मी चार गोष्टी चांगल्या ग़ज़लेतुनी
थिल्लारांना का हज़ल ही वाटली माझी ग़ज़ल

श्वास शेवटच्या क्षणी ज्या घेतला "निशिकांत"ने
त्या क्षणाला मूक झाली संपली माझी ग़ज़ल


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

रंग लागले उडावयाला

तरुणाईचे रंग लागले उडावयाला
आयुष्याचे वस्त्र लागले विरावयाला

बाजी आहे मीच जिंकली भ्रमात, देवा
ठेच लागता चरणी आलो भजावयाला

अनाथ दुबळ्यांच्या पाठीशी देव म्हणोनी
अतूर झालो अनाथ होउन जगावयाला

तुला वगळुनी आयुष्याचा हिशोब करता
देवा ! बाकी शुन्य लागले उरावयाला

जळी, स्थळी, काष्टी, पाषाणी वास तुझा पण
विठू तुझ्या मी क्षेत्री आलो पुजावयाला

चादर मळकी आयुष्याची, ईश कृपेने
मुक्तीचे मज रंग मिळाले भरावयाला

श्रध्देने मी दीप लावला गर्भगृही अन्
उजेड आला मनात माझ्या रहावयाला

जीवन गेले लक्तरात पण तुझ्या कृपेने
मेल्यावरती प्रेत लागले सजावयाला

"निशिकांता"च्या मनात तृप्ती देव दयेने
पैलतिराची आस लगली रुजावयाला


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

नोंद नाही ठेवली

तू किती जखमा दिल्या, मी नोंद नाही ठेवली
कोरले ह्रदयावरी जे क्षण दिले तू मखमली

का वियोगाचे कुणाला दु:ख व्हावे एवढे?
तृप्त मी मिळताच तुझिया आठवांची सावली

आस आहे एक माझी, स्वप्न मी व्हावे तुझे
खाक झालेल्या मनी का पाकळी गंधाळली?

आठवातिल माय माझी, फाटक्या लुगड्यातली
पण तिने आभाळमाया काय असते दावली

वानवा दिसली सुखाची उच्चभ्रू वस्तीत अन्
मी कलंदर एवढा की वेदना कुरवाळली

काल स्त्री आरक्षणाची घोषणा केली तरी
काय झाले देव जाणे प्रक्रिया थंडावली

पुस्तके होती नवी पण त्यातल्या विभुती जुन्या
नोंद घेण्या योग्य नवखी माणसे ना गावली

धीट झालेली भुतावळ जात नाही, मी जरी
जानव्याची गाठ माझ्या जीव तोडुन दाबली

दु:ख का "निशिकांत"झाले शब्द सुचणे थांबता ?
श्वास घेण्याची गतीही वाटते मंदावली


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail---nishides1944@yahoo.com