Monday, October 28, 2013

आयुष्याला दळतो आहे ( तरही )


दु:ख लपवुनी खोल अंतरी हसतो आहे
अजून माझ्या आयुष्याला दळतो आहे

समर्पणाने देव पावतो असे ऐकले
निसंग होवुन विठ्ठलास आळवतो आहे

दुर्दम्याची आस मनाला अशी लगली !
मृगजळ पुढती मागे मागे पळतो आहे

शास्त्र, पुराणे, वेद कोळुनी प्याल्यावरती
अता कुठे मी मला जरासा कळतो आहे

आव आणला काळिज आहे निगरगट्ट पण
निरोप घेउन जाता, मागे वळतो आहे

दु:ख विसरण्या, जरी वसवले नवीन घरटे
आठवणींनी घाव जुना भळभळतो आहे

नकोय मुक्ती, पुनर्जन्म दे हीच विनंती
पुन्हा मिळावे मातृप्रेम, कळवळतो आहे

फुले कागदी, सुगंध नकली तरी कसा हा
भ्रमिष्ट होवुन भ्रमर भोवती फिरतो आहे?

"निशिकांता"ला नका दाखवू भय मृत्त्यूचे
जगता जगता चितेविना मी जळतो आहे


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Thursday, October 24, 2013

सदैव दरवळ


तुझ्या भोवती सदैव दरवळ
भ्रमराला का म्हणशी "जा पळ !"

तुझ्या चाहुलीनेही कातळ
रोमांचित, पांघरतो हिरवळ

राम असा का? उठले वादळ
आश्रमातली सरली वर्दळ

नेत्यांनी मांडलाय गोंधळ
अंबे अमुच्या हाती संबळ

सोफ्यावरती बसून चर्चा
केल्याने का होते चळवळ ?

नवीन बाराखडी शीक तू
वाचाया नेत्रीचे ओघळ

खाकीशी दोस्ती गुंडांची
सभ्य कापती भिऊन चळचळ

वठून जाता कुठे हरवली?
वृक्षाच्या पानांची सळसळ

गंगा म्हणते कुठून आणू ?
पाप धुवाया पाणी निर्मळ

एल्गाराची करा तयारी
वांझोट्या गप्पा का निष्फळ ?

"निशिकांता"ची टिचभर खळगी
भरताना उडते तारांबळ


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Saturday, October 19, 2013

ओरडावे लागते (तरही )


शस्त्रसंधी जर हवी तर युध्द व्हावे लागते
"शांतता पाळा" असे का ओरडावे लागते?

दानपेटीतून ईश्वर राव लोका पावतो
आम जनतेलाच खडतर तप करावे लागते

सूर दोघांचा न जमता नांदले एकत्र का?
संस्कृती आहे अशी की गुदमरावे लागते

संपला वनवास जेंव्हा, राम करतो राज्य अन्
जानकीला अग्निदिव्यातून जावे लागते

हे धनाढ्यांनो ! सुखाची जाणण्या किंमत खरी
वेदना अन् आसवांना अनुभवावे लागते

कष्ट करुनी दुर्बलांनी गाठता उंची जरा
टेकडीला त्या हिमालय नाव द्यावे लागते

भंग करण्या तप ऋषीचे मेनकेला धाडले
आज विश्वामित्र कसले ! स्त्रीस भ्यावे लागते

का टिका प्रस्थापितांनो बोचरी करता अशी?
शायराला नवशिक्या समजून घ्यावे लागते

का अशा "निशिकांत" ताना आर्त शेवटच्या क्षणी?
देव पावो वा न पावो आळवावे लागते


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides144@yahoo.com



Tuesday, October 8, 2013

आठवणींशी खेळत असतो


का स्वप्नांची तुझ्याच पाने चाळत असतो?
झोप मोडता आठवणींशी खेळत असतो

तुझ्या घराच्या सभोवती रेंगाळत असतो
सैरभैर नजरेने तुज धुंडाळत असतो

प्राक्तनात जे आहे ते कुरवाळत असतो
दु:खाच्याही बिछायतीवर लोळत असतो

दु:ख दडवतो, नकोस समजू सुकल्या जखमा
शांत वरूनी अंतरात रक्ताळत असतो

शहारणे, भिजंणे, मोहरणे मला न ठावे
तू नसताना ओला श्रावण पोळत असतो

मनी रितेपण, रिताच प्याला हाती उरतो
भान हरवुनी लडखडतो, ठेचाळत असतो

जरी बेगडी, हास्य फुलोरा फुलवायाचा.
आव आणतो, खोल मनी भेगाळत असतो

एकच उरतो ऋतू शेवटी वार्धक्याचा
वसंतातही कणाकणाने वाळत असतो

"निशिकांता"ला व्यसन एवढे दु:खाचे की,
मीठ आपुल्या जखमांवर तो चोळत असतो


निशिकांत देशपांडे.मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com








Friday, October 4, 2013

येथे सुवास आहे


नाहीस तू, तुझा पण येथे सुवास आहे
माझे म्हणून जगणे देवा झकास आहे

पंढरपुरी विठूचा म्हणतात वास आहे
दिंडीत भास होतो तो आसपास आहे

पोटास जाळण्याची चिंता पुरून उरते
म्हणतात देश अपुला करतो विकास आहे

आहे भणंग इतका मागे पुढे न कोणी
माझीच सावली पण अंधूक भास आहे

एकास गाठल्यावर नवखेच ध्येय दिसते
तृप्तीविनाच माझा चालू प्रवास आहे

भोगेन दु:ख माझे धावा नकोच देवा
मृत्त्यू करेल सुटका माझा कयास आहे

तू सत्त्य तेच सखये लिहिलेस आत्मवृत्ती
माझी तयात जागा कोरा समास आहे

ओढाळ या मनाचे कोडे, असून राजा
पण का गुलाम इतका राणीस खास आहे

"निशिकांत" सोड आशा फसव्या फिक्या सुखांची
राज्यात वेदनांच्या अपुली मिजास आहे


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Wednesday, October 2, 2013

लागले उमजावयाल (मतला बंद गझल)


ओठ शिवले, नेत्र आता लागले बोलावयाला
अंतरीचे गूढ सारे लागले उमजावयाला

का अशी धजलीस तारा आपुल्या तोडावयाला?
नाटकी ढंगात का सरसावशी जोडावयाला?

रोज का कबरीवरी येशी दिवा लावावयाला?
वेळ गेली, प्रेम का येतेस  तू दावावयाला?

कौरवांना आजच्या का सांगता बदलावयाला?
चांगलेपण फासती ते चेहरा लिंपावयाला

शक्य नसुनी हस्तरेषा कष्टलो बदलावयाला
प्राक्तनी जे तेच पात्री, बैसलो जेवावयाला

बाटले घर, ज्या क्षणी आली सुखे नांदावयाला
वेदना गंगाजळासम, घेतल्या शिंपावयाला

चेहर्‍यावर डाग इतके, ना जमे झाकावयाला
चीड येउन लागले ते आरसे फोडावयाला

तृप्तता इतकी! न उरले मागणे मागावयाला
विठ्ठला आलोय चरणी शीष मी टेकावयाला

घट्ट होती वीण पण का लागली उसवावयाला?
बेगडी "निशिकांत नाती, शीक तू विसरावयाला


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com