शांत का झालात इतके ?

वादळांनो शांत का झालात इतके ?
पण कपाच्या आत का तोर्‍यात इतके ?

आव आणती जे कुणी ना गुंतल्याचा
पापण्याच्या आत का भिजतात इतके ?

पाळली, उपदेशली श्रध्दा सबूरी
देवपण त्याचेच का वादात इतके ?

व्हायचे झाले, पुन्हा होणार आहे
ताकही फुंकून का पीतात इतके ?

का भुते घोंगावती आशा धरोनी ?
काय असते एवढे शीतात इतके ?

वृत्त, मात्रा, कायदेही क्लिष्ट असुनी
गुंतती शायर किती गझलात इतके ?

आरशाला हे कधी कळलेच नाही
मुखवटे लावून का फिरतात इतके ?

माळता गजरा सखीने मोगर्‍याचा
मखमली रोमांच का फुलतात इतके ?

जायचे तर जा पुढे "निशिकांत" तूही
गुंतण्याला काय रे! माझ्यात इतके ?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र.९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

म्हणे कुठेही दह्शत नाही !

म्हणे कुठेही दह्शत नाही !
धैर्याला का बरकत नाही ?

माणुसकीचे लक्षण आहे
कुणी कुणाला जिंकत नाही

किती आळणी जीवनशैली !
पाय जराही घसरत नाही

तिला मारला धक्का त्याने
प्रवासातली गफलत नाही

व्हाट्स अ‍ॅपवर चोविस घंटे
घरी बोलण्या फुरसत नाही

चंदन झिजते सुगंध देण्या
ढोल आपले बडवत नाही

तिने जगावे मानाने ही
छोटी मोठी कसरत नाही

असो संहिता आचाराची
हवे तसे कर हरकत नाही

शेण चारल्या शिवाय कुठला
कागद पुढती सरकत नाही

शोककथा ही सुशिक्षितांची
एक दुज्याशी सहमत नाही

"निशिकांता"च्या मनात श्रावण
हिरवळ इथली संपत नाही


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishdes1944@yahoo.com

सहसा जो रुंदावत नाही

घेत भरारी उंच उडावे, असे कुणाला वाटत नाही?
ज्याचा त्याचा परीघ असतो,सहसा जो रुंदावत नाही

पाय भुईवर ठेवत वास्तव जगणार्‍या जागृत लोकांना
भव्यदिव्य स्वप्ने बघण्याचे भाग्य कधीही लाभत नाही

प्रसंग बघुनी कधी नरम तर कधी गरम वागणे असावे
"सदा वाकणे हीच लीनता" तत्व मनाला भावत नाही

पाय घसरण्याच्या भीतीने ग्रस्त जाहलेल्या सभ्यांनो
ध्यान असू द्या रस्त्यावरती ना येताही भागत नाही

करार केला आयुष्याशी हास्य लेवुनी जगावयाचा
दु:ख गाडले खोल अंतरी, डोळ्यातुन ते झिरपत नाही

नवीन व्याख्या समाजातल्या समानतेची अशी असावी
"जोखड मानेवरती ठेवुन कुणी कुणाला जुंपत नाही

मंगळ आला आवाक्यात नि गर्व वाटला. पण त्या दिवशी
राजकारणी युतीयुतीचा खेळखेळण्या लाजत नाही

प्रजातंत्र हे आमजनांच्या कल्याणाचे साधन आहे
राजकारणी नेत्यांसाठी लाच खायची पंगत नाही

एक आठवण पुरून उरली "निशिकांता"ला जगण्यासाठी
मनात वावर, तिचाच दरवळ वसंत सरता संपत नाही


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com









 

दु:खासंगे रमलो होतो

पाठ दावली सुखास जेंव्हा, दु:खासंगे रमलो होतो
जन्मभराची साथ मिळाली म्हणून थोडे हसलो होतो

पिऊन मृगजळ भागवायची तहान होती जिद्द एवढी !
अशक्यतेतुन शक्यतेकडे वाटा शोधत जगलो होतो

मीच पायरी जाणत माझी, शुक्रचांदणीमधे न रमलो
तुटून धरतीवर पडलेल्या तार्‍यासंगे जुळलो होतो

ओळख नसता कधी सुखाची, दु:खाचे मग दु:ख कशाला ?
भुकेस कोंडा, निजेस धोंडा तरी सुखाने निजलो होतो

भ्रांत भुकेची असणार्यांना, ओला श्रावण स्वप्न नसावे
घाम गाळुनी टपटपणार्‍या रिमझिमीत मी भिजलो होतो

पुसली जाते, पण रांगोळी काढती किती लक्ष देउनी !
असून शाश्वत मृत्त्यू, जीवन रंगवावया झटलो होतो

सुवर्णयुग अन् उच्चसंस्कृती अभ्यासुन मी कृतार्थ झालो
मुल्यहीनता, देश आजचा, आठवून भेदरलो होतो

टुकार जगलो, मानमरातब जरी मिळाला, किती उशीरा !
कलेवराचा थाट पाहुनी तिरडीवर मोहरलो होतो

हास्य नेहमी "निशिकांता"च्या चेहर्‍यावरी कसे नांदते?
जे आहे ते मस्त मानुनी जगावयाचे शिकलो होतो


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mali--- nishides1944@yahoo.com

दरवळून टाक ना !

एक प्यास अंतरात, शांतवून टाक ना !
माझिया मिठीत रात्र दरवळून टाक ना !

का असा उगाच बाण मारतोस चहुकडे ?
मार नेम, काळजास भळभळून टाक ना !

कैद आसवास मी किती सख्या करायचे ?
आठवात ये तयास ओघळून टाक ना !

वेदनेतही सुखास शोध शोध शोधले
अन् बजावले मनास "तू हसून टाक ना" !

फैसले विकावयास बैसलेत पंच हे
लाच दे नि न्यायदीप मालवून टाक ना !

"काय जग म्हणेल?" या विवंचनेत त्रस्त का ?
हो भणंग काळजीस ठोकरून टाक ना !

माणसा जुलूम कोठवर किती सहायचे ?
घे मशाल रान सर्व पेटवून टाक ना !

प्रेत विनविते सख्या चिता नकोस पेटवू
झाड वाचवावया, मला पुरून टाक ना !

काफिया, रदीफ अन् खयाल मस्त पाहिजे
शक्य हे असेल तर गझल लिहून टाक ना !


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

शोध घ्याया लागलो

आपुल्यांनी दंश करता, तळमळाया लागलो
सर्पविष त्यावर उतारा, शोध घ्याया लागलो

व्यर्थ असुनी कारमागे श्वान तर पळतेच ना!
मृगजळी स्वप्नी सुखांच्या वावराया लागलो

बाहुला अन् बाहुलीचे लग्न स्मरताना, मनी
बाहुली होती जिची तिज आठवाया लागलो

ना कधी जमले त्सुनामी काळजाची व्हायला
शेवटी तुझिया कपातच वादळाया लागलो

रंगरंगोटी कशाला जीर्ण भिंतीला उगा?
ढासळू दे, मुक्त कर "श्री" गिडगिडाया लागलो

एकटे तुजविन जगाया शक्य ना झाले कधी
आठवांनी मान माझी करकचाया लागलो

नोंद नाही मालकीची, सात बारा हा कसा?
पाहुनी लिव्ह-इन-रिलेशन, गोंधळाया लागलो

मी इबोलाग्रस्त असुनी, धीर नाही सोडला
पण अबोला भोगताना, थरथराया लागलो

संशयी चष्म्यातुनी जग पाहसी "निशिकांत" का?
पोळल्याने दूध फुंकत ताक प्याया लागलो


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र.९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com