Sunday, May 24, 2015

कालच्या खाणाखुणांचा




शोध घेतो कालच्या खाणाखुणांचा
ओंजळी भरता न आलेल्या सुखांचा

वर्तमानी दाह आहे वास्तवांचा
वाटतो आधार हल्ली आठवांचा

बंद होतो श्वास लाखो स्त्रीभ्रुणांचा
द्यावया नरडीस, तोटा ना नखांचा

पंचतारांकित उभ्या देवालयांनी
भरभराटी काळ केला देवतांचा

वाद मी घालून बुरखे फाडल्याने
जाहलो शत्रू छुप्या संभावितांचा

वेधशाळेचा जसा अंदाज असतो
वाचतो पाढा उद्याच्या भाकितांचा

जे हवे देतोस देवा लाडक्यांना
पण मला आहेर का रे! वंचनांचा

वाव नाही नवविचारांना जराही
दबदबा इतका इथे प्रस्थापितांचा!

हिरवळीचा प्रांत ओलांडून जाता
ऐकला आक्रोश तिथल्या शोषितांचा

प्रश्न सोडवतोच आहे, सांज झाली
शोध नाही संपलेला उत्तरांचा

का असे "निशिकांत" तू मिटतोस डोळे?
बघ कसा जल्लोष चालू आक्रितांचा!


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३.
E Mail--- nishides1944@yahoo.com



Saturday, May 23, 2015

लिहीन नंतर


बेचैनीने मनात माझ्या केल्याने घर
गझल वाटते अता नकोशी, लिहीन नंतर

ठेच लागुनी जिथे भावना बधीर झाल्या
मूक लेखणी झाल्याचे येते प्रत्त्यंतर

नसेल जर का कुणी आपुले, व्यक्त व्हावया
प्रतिबिंबाशी आरशातल्या बोल निरंतर

भिन्न केवढी मुल्यमापनाची परिमाणे !
कोणी म्हणते सभ्य मला तर कुणी बिलंदर

प्राक्तनात जे, झेलावे ते ठरवुन सुध्दा !
बाण जिव्हारी जरा लागता होते घरघर

मोरपंखही टोचतात, त्या श्रीमंतांना
झोपडीतल्या स्वर्गसुखाची जाण ना खबर

एकच मोठे दु:ख भोगतो, तू गेल्याचे
छोट्या मोठ्या दु:खांचे मी सोडले पदर

वेदनेतही समोर येता नवीन वाटा
सरून गेले जगण्या मरण्यामधले अंतर

भग्न चेहरा ! अवघड आहे कयास करणे
कधी तरी "निशिकांत" असावा मस्त कलंदर




निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com





Saturday, May 16, 2015

जरा विश्राम घ्यावा


जाहले जगणे जरा विश्राम घ्यावा
पिंजर्‍यातिल प्राणपक्षी भुर्र उडावा

कालचे निर्णय जरा बदलूत आपण
तत्व सोडुन भावनांना भाव द्यावा

तळमळे घायाळ सावज आर्ततेने
पारध्याला पण कसा अंदाज यावा?

एक क्षण आलीस अन् गेलीस का तू?
रेशमी गुंता कसा मी सोडवावा?

हासर्‍या जखमात धुंदी ज्यास मिळते
तोच आनंदी खरा उन्मुक्त रावा

आतली खदखद कधी दिसली न कोणा
चेहर्‍याला, हासरा केला गिलावा

मंदिरेही बांधली अन् मस्जिदीही
देव, अल्ला पण तिथे केंव्हा दिसावा?

कामगारांचे लढेही थंड झाले
चळवळीने वृक्ष मोठा उन्मळावा

कोंडमारा का असा "निशिकांत" होतो?
गारदी अपुल्यामधे का सापडावा?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

चाळता पाने स्मृतीची


चाळता पाने स्मृतीची बालपण दिसते मला
गाव हिरवा कंच, शाळा सर्व मोहवते मला

ऐकले गांधी, विनोबा भाग्य माझे केवढे!
सांगता आदर्श त्यांचे, का प्रजा हसते मला?

बाहुला अन् बाहुलीचे खेळ होते रंगले
बाहुली होती जिची ती  रोज आठवते मला

जीवनाच्या वाळवंटी होरपळ असली तरी
बालपणच्या हिरवळीने, ताजगी मिळते मला

प्रेम असते काय याची जाण नाही आजही
जी मनी, नसणे घरी ती, पोकळी छळते मला

तावदाने का मनाची जाहली धूसर अशी?
अंतरी अंधार भरला आज जाणवते मला

रोज नवखीशी वजावट मख्ख होउन भोगतो
बेरजांचा काळ गेला, ज्येष्ठ वय म्हणते मला

वाट काटेरी तरीही ध्येयमार्गी चालतो
पण कधी रक्ताळल्याचे भानही नसते मला

सोडली "निशिकांत"ने का जिद्द लढण्याची अशी?
जि़ंकण्याची वेळ गेली सत्त्य हे कळते मला

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Friday, May 8, 2015

ते खरे की हे खरे?


प्रश्न "आ" वासून दिसले शोधताना उत्तरे
हे खरे की ते खरे अन् ते खरे की हे खरे?

मीच वेडा शोधतो ईमान का नेत्यांमधे?
कारल्यापासून का मिळतात फणसांचे गरे?

वादळाला शांततेचे एवढे का वावडे?
नांदले एकत्र दोघे तर जगासाठी बरे

राव लोकांना न ठावे जायका जगण्यातला
पाहिली नाहीत त्यांनी जीवनी स्थित्त्यंतरे

स्वप्नपूर्तीच्या क्षणाला जाग का आली अशी?
भग्न हृदयाची कहाणी पापण्यातुन पाझरे

मी भणंगाने लिहावे आत्मवृत्ती काय ते?
कोण धजतो वाचण्याला जीवनाची लक्तरे?

नाव इतिहासात ज्यांचे थोडके, बहुतांश पण
पोट भरण्याचेच ओझे वाहणारी खेचरे

वागतो माणूस हल्ली हिंस्त्र प्राण्यांसारखा
जाहली दुर्मिळ अताशा जंगले अन् वनचरे

तू लिही "निशिकांत" थोडी संहिता आता नवी
"क्षण जसे येतील पुढती, ते करावे साजरे"


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com



Saturday, May 2, 2015

सूर नाही लागला


तालवाद्ये लावली पण सूर नाही लागला
मैफिलीचा रंग विटका अन् उदासी॑ वाटला

ग्लास भरले, मोकळे केले तुला विसरायला
होश उडता जास्त आठव लागती का यायला?

ज्यात तू नसशील ती मैफिल नको आहे मला
ठीक आहे एकटा फेसाळल्या प्याल्यातला

जीवनी नसणे तुझे अन् पीत माझे बैसणे
लोक चर्चा का? जरी हा अपुल्यातिल मामला

लाडकी आहे सखी अन् मद्यही पण लाडके
संपवायाचा मला मग डाव कोणी साधला?

मी गिलाव्याने नशेच्या लिंपिलेल्या  काळजा
दु:ख आले नेमके लाखो चरे पाडायला

रोज नवखी एक वस्ती पिंजुनी मी काढतो
श्वास सरले पण सखीचा शोध नाही संपला

काळजाचे चित्र मी रेखाटले होते कधी
पण विसरलो बाण घुसलेला तिथे काढायला

पेव का "निशिकांत" फुटले आठवांचे एवढे?
मयकद्याच्या चावडीवर लागला बरळायला


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com