तालवाद्ये लावली पण सूर नाही लागला
मैफिलीचा रंग विटका अन् उदासी॑ वाटला
ग्लास भरले, मोकळे केले तुला विसरायला
होश उडता जास्त आठव लागती का यायला?
ज्यात तू नसशील ती मैफिल नको आहे मला
ठीक आहे एकटा फेसाळल्या प्याल्यातला
जीवनी नसणे तुझे अन् पीत माझे बैसणे
लोक चर्चा का? जरी हा अपुल्यातिल मामला
लाडकी आहे सखी अन् मद्यही पण लाडके
संपवायाचा मला मग डाव कोणी साधला?
मी गिलाव्याने नशेच्या लिंपिलेल्या काळजा
दु:ख आले नेमके लाखो चरे पाडायला
रोज नवखी एक वस्ती पिंजुनी मी काढतो
श्वास सरले पण सखीचा शोध नाही संपला
काळजाचे चित्र मी रेखाटले होते कधी
पण विसरलो बाण घुसलेला तिथे काढायला
पेव का "निशिकांत" फुटले आठवांचे एवढे?
मयकद्याच्या चावडीवर लागला बरळायला
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com
No comments:
Post a Comment