वेदनांचा गाव आहे
हासण्या मज्जाव आहे
खुश कधी दिसला कुणी तर
नाटकी तो आव आहे
टाळतो बोलावयाला
तो सुशिक्षित राव आहे
बामनाची जात कळते
देशपांडे नाव आहे
कालच्या वारांगनेचा
आज पडला भाव आहे
तत्व कसले? वेळ येता
पाहिले घुमजाव आहे
तू सखे गेलीस, उरला
आठवांचा घाव आहे
मारला गर्दीत धक्का
चेहर्‍याने साव आहे
वाढलो, खेड्यात जगलो
शिक्षितांचे भ्याव आहे
हासणे बघण्या सखीचे
हारलो मी डाव आहे
केवढी "निशिकांत" गर्दी?
कोण अपुले? ठाव आहे
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो .क्र. ९८९०७ ९९०२३
लोक राजे जाहले अपुल्या मनाचे
ना कुणी असते कुणा सांगावयाचे
होत असते व्हायचे ते, हे खरे पण
प्राक्तनावर सर्व का सोडावयाचे?
चांगले नकली फुलांचे भाग्य असते
भय नसे त्यांना कधी कोमेजण्याचे
गुंतले जर मखमली काव्यात सारे
प्रश्न जनतेचे कुणी उचलावयाचे?
बाप मरता धाडले डॉलर मुलाने
पिंडदानाला कुणा बसवावयाचे?
वाटते पाहून टीव्ही मालिकां की
विश्व हे झाले जणू खलनायकाचे
बंद दारे, लावले पडदे घराला
राव मी, कोणास का बोलावयाचे?
शांतता कायम स्वरूपी नांदते पण
वादळाला यायचे अन् जावयाचे
देत का नाहीस तू "निशिकांत" शिक्षा?
शिकविले पोटी गुन्हे घालावयाचे
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
ऐकले नाही कधीही भूक असते लाजरी
गाळलेला घाम पुसतो, "का मिळेना भाकरी"?
राहते जिथल्या तिथे जनता बिचारी नेहमी
फायदा नसतो प्रजेला कोणत्या सत्तांतरी
राव लोकांनो नका गरिबास हिणवू एवढे!
झोप त्यांची गाढ इतकी, रात्र होते साजरी
ढोसता का कैक प्याले तोल जाण्या यारहो!
प्यायची तर एवढी प्या, फक्त यावी तरतरी
मिरवणे शेखी उगाचच, रीत आहे आपुली
सांगतो मीही पुण्याचा, पण रहाया धायरी
फाटक्या, विटक्याच जिन का वापराया लागलो?
हरवली साडी नि काठावर असे जी कोयरी
राहते खात्यात शिल्लक पूर्ण वेतन दरमहा
प्रश्न, घरचा खर्च निघतो, कोठुनी वरच्यावरी?
संत जे सांगून गेले, पाळते का ते कुणी?
वाचती नुसतीच गाथा, तर कधी ज्ञानेश्वरी
तू लिही "निशिकांत" गझला हिरवळीच्या एवढ्या
ना कळो वय वाचकांना, संपलेली सत्तरी
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त---देवप्रिया
लगावली---गालगागा X ३ + गालगा
दु:ख, वेदनेसही मनोमनी हसायचो
बंडखोर, संकटासवेच मी रमायचो
जाण वादळासही असेल वाटले मला
शांत मी तरी कसा लगेच कातळायचो
एकटा न राहिलो कधी, असून एकटा
आठवांसवे सखे तुझ्याच वावरायचो
ना कुणीच वाचते म्हणून मार्ग काढुनी
मीच काव्य माझिया सुरात गुणगुणायचो
प्राक्तनी असेल तेच जीवनी घडे तरी
मी मलाच व्यर्थ दोष रोज रोज द्यायचो
जाहले धनाढ्य त्या मुलांस व्यर्थ सांगतो
खर्च थोडका करून छान मी जगायचो
जेवढे अभद्र सर्व जीवनात जाहले
काम ते करावया मुहूर्त मी बघायचो
ओलसर कपार एक अंतरात ठेवली
कोरडी बघून मी मनोमनी सुकायचो
नेत्र वाहती कशास? नेहमीच हे घडे
जन्म घ्यावया नवा, पुन्हा पुन्हा मरायचो
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--देवराज
लगावली-- गालगाल X ३ + गालगा
ना कधी केली सुखांची लाळ घोटुन चाकरी
वेदनांच्या सोबतीने खेळली अंताक्षरी
सांगण्याविन प्रेम कळते, फक्त नजरेतुन तरी
ताज बांधुन का उगा प्रेमात केली मस्कारी?
तेच ते पण पाचवीला पूजले असले जरी
भेटते वाटेत केंव्हा टेकडी, केंव्हा दरी
सूट हिंदू धर्म देतो, धर्मियांना एवढी!
पूजतो तुळजा भवनी, तर कुणी शाखंभरी
मुखवट्यांचे विश्व सारे, प्रश्न पडतो नेहमी
कोण आहे साव आणिक कोण करतो तस्करी
कैकदा कोर्टात गेलो, फैसला झाला कुठे?
तारखा देणेच पुढच्या, काम उरले दप्तरी
रामही न्यायाधिशांचा आज आभारी असे
टाकला पडदा जयांनी जन्मस्थळ वादावरी
नश्वराचा ध्यास सुटला, भक्तिमार्गी लागता
वस्त्र झाले जीवनाचे केवढे ते भरजरी!
ती जरी "निशिकांत"ला सोडून गेली पण तरी
आठवण झाली सखीची, नेहमीची सोयरी
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
"मी असा अन् मी तसा" हे सांगणारे कोण होते?
मी जसा आहे तसा नाकारणारे कोण होते?
तो नि ती प्रेमात असुनी, गावपंचायत तरीही
बसवुनी लग्नास त्यांच्या मोडणारे कोण होते?
पेटल्या अंदोलनांनी क्षुब्ध जनता जाहल्यावर
शोध घ्यावा स्वार्थ अपुला साधणारे कोण होते?
रामलल्ला कैद होता जन्म भूमीवर तरीही
फैसला ढकला पुढे हे विनवणारे कोण होते?
आणिबाणी लावली अन् घातला धुडगुस परंतू
नाव इतिहासात त्यांचे नोंदणारे कोण होते?
आपले गेले उडोनी, खाजवी डोके मृतात्मा
प्रेत खांद्यावर धरोनी, चालणारे कोण होते?
आत्मवृत्तातील पाने व्यापली होती सखीने
पण समासातच खुशीने नांदणारे कोण होते?
जंगलातुन संपल्यावर, शोभती पदरावरी ते
मोर पुसती, ढग बघोनी नाचणारे कोण होते?
शेवटी "निशिकांत"लाही उपरती होवून कळले
कोण अपुले? फक्त अपुले, वाटणारे कोण होते?
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--व्योमगंगा
लगावली---गालगागा X ४
आठवांचे केवढे थैमान होते
वर्तमानी वाटले सुनसान होते
मागण्या आले मतांचे दान होते
घोळणारे शेपटी ते श्वान होते
घोषणा ऐकून हरले भान होते
स्वर्ग ते देतील हे अनुमान होते
काढला टक्का नि मी भयभीत झालो
शिक्षितांमध्ये किती नादान होते
चौकशीचे देउनी आदेश झाले
रत्नजडितांचे किती अपमान होते!
दहशती करतात ते नापाक सारे
काय त्यांना? पर्व ते रमजान होते
का विरोधक भडकती अन् तोल सुटतो ?
सैनिकांचे जर कधी गुणगान होते
बैठकीमध्ये निघाला मार्ग नाही
वाद झाले, वाढले तपमान होते
कष्ट केले वाढवाया लेकरांना
आव असतो, ते खरे श्रमदान होते
वादळाने दावले आमिष तरीही
शांततेने राखले ईमान होते
केवढ्या "निशिकांत"जखमा काळजाला!
ठेवला विश्वास ते बेमान होते
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--मंजुघोषा
लगावली--गालगागा X ३
