माझ्या जगात ऐसे कोणी तरी असावे
येता क्षणीच पाणी डोळ्यातले पुसावे
घरट्यात सांजवेळी परतून शांत निघता
स्वप्नात सारखेपण दोघासही दिसावे
प्रेमात अंध झालो असलो जरी तुझ्या मी
अंधत्व दूर करण्या लटकेच तू रुसावे
करणे शिकार माझी हा छंद पाळला तू
जाळ्या शिवाय तुझिया बाहूत मी फसावे
देवा समोर बसलो डोळे मिटून माझे
झालीस मेनका तू तुजवर नजर विसावे
पत्त्यात खेळताना कानून काय नवखे!
बाजी तुझीच असते मी नेहमी पिसावे
म्हणतोय दूर देशी जावे पुन्हा पुन्हा मी
बघण्यास वाट माझी दारात तू बसावे
भेटी अशाच व्हाव्या साधून क्षण बसंती
जग कोण सांगणारे? हसणे किती हसावे
"निशिकांत" सांगतो मी साधा हिशोब आहे
नात्यात आपुल्यांच्या मीपण कधी नसावे
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--आनंदकंद
लगावली--(गागाल गाल गागा)x२
