बोथट सुखाची धार आहे

मागणी दु:खास हल्ली फार आहे
जाहली बोथट सुखाची धार आहे

घे परिक्षा, दु:ख दे वाटेल तितके
कोण करते वेदने! तक्रार आहे

ठीक आहे! तारका देईन म्हणतो
पण खरे तर प्रेमही व्यवहार आहे

उच्चभ्रू वस्तीत नांदे संपदा पण
शांत झोपेचीच मारामार आहे

संपले शिक्षण, न दिसती भव्य स्वप्ने
खानदानी "नोकरी" संस्कार आहे

गर्व तेजाचा दिव्या! करतोस का तू?
नांदतो खाली तुझ्या अंधार आहे

बांधुनी भिंती मनाला कोंडले पण
चाहूलीने पाडले खिंडार आहे

माय गेली टाकुनी, त्या बालकाला
न्याय देणारा कुठे दरबार आहे?

धिंड का "निशिकांत" निघते सदगुणांची?
दुर्गुणी सिंहासनी सरकार आहे


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

खुबी आजच्या या सुबत्तेत नाही

वृत्त--- महानाग
लगावली---लगागा लगागा लगागा लगागा लगागा लगागा लगागा लगागा

उद्या सोबतीला कुणी आपुलेसे असेलच असे सांगता येत नाही
टिकाऊ कसे एक नाते जपावे, खुबी आजच्या या सुबत्तेत नाही

जरी दूर आहे किनारा दधीचा, तरी पैलतीरास जाईन नक्की
जिथे ध्येय तेथे स्वतःनीच जावे, कुणीही कुणाला कधी नेत नाही

किती नांगरावे? किती कोळपावे? निराशाच पदरी अशी का पडावी?
मिळे रोख राशी ठराविक तिथीला, असे कोणतेही कुठे शेत नाही

कधी वेदनांशी, कधी आसवांशी, पुढे हात करुनी निभावेन यारी
नसेलच तुला यायचे, पावसा जा! तुझी भीक मागायचा बेत नाही

बळी शोषणाचे पिढीजात असुनी, विझाव्यात ठिणग्या अशा का कळेना
मशाली धरोनी जगा पेटवावे अशी जिद्द उरलीच रयतेत नाही

कवाडे मनाची जरी बंद केली, तरी स्वप्न आले दिशा द्यावयाला
नवे ध्येय मिळताच संभ्रमअवस्था जराही कुठे ध्येयवाटेत नाही

कधी व्यक्त करण्या मनोवेदनांना, सहारा मला लाभतो शायरीचा
प्रभावीपणे मांडते दु:ख ती पण, सुखाची छटा एक गझलेत नाही

स्वतःलाच "निशिकांत"फसवीत जगणे, पुरे क्रूर थट्टा अता जीवनाची
तुझ्या दर्शनी, वास्तवी चेहर्‍याची दखल वाटते का कुणी घेत नाही?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

ओलसर जखम तरी

लोटला प्रचंड काळ ओलसर जखम तरी
गोंदतोय हास्य रोज  रोज चेहर्‍यावरी

राव अल्प, खूप रंक, झाकण्यास ही दरी
नोंद दप्तरात फक्त आयची सरासरी

लेउनी सुखास, रंग पाहिले फिके फिके
शोभते किनार वेदने! तुझीच भरजरी

नांदतात सुरकुत्यात कैक सुप्त हिरवळी
व्यक्त त्या करावयास, मार्ग एक शायरी

वैर संपले, मनास वाटले असे कसे?
अस्तिनीत शांत बैसलेत आज ते जरी

शायरी जशी जमेल मी तशीच गुंफतो
सांग दिग्गजा! तुझी कशी करू बरोबरी?

काढले तिकीट, जायचे कुठे न ठरविता
श्वास थांबता प्रवास थांबतो खरोखरी

काळ, काम, वेग यात ताळमेळ घालुनी
प्रश्न सोडवून प्रश्न राहिले किती तरी

मी महत्व जाणले तुझे कसे न ईश्वरा?
शाश्वतास सोडले नि जोडली बिरादरी


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com