ओलसर जखम तरी

लोटला प्रचंड काळ ओलसर जखम तरी
गोंदतोय हास्य रोज  रोज चेहर्‍यावरी

राव अल्प, खूप रंक, झाकण्यास ही दरी
नोंद दप्तरात फक्त आयची सरासरी

लेउनी सुखास, रंग पाहिले फिके फिके
शोभते किनार वेदने! तुझीच भरजरी

नांदतात सुरकुत्यात कैक सुप्त हिरवळी
व्यक्त त्या करावयास, मार्ग एक शायरी

वैर संपले, मनास वाटले असे कसे?
अस्तिनीत शांत बैसलेत आज ते जरी

शायरी जशी जमेल मी तशीच गुंफतो
सांग दिग्गजा! तुझी कशी करू बरोबरी?

काढले तिकीट, जायचे कुठे न ठरविता
श्वास थांबता प्रवास थांबतो खरोखरी

काळ, काम, वेग यात ताळमेळ घालुनी
प्रश्न सोडवून प्रश्न राहिले किती तरी

मी महत्व जाणले तुझे कसे न ईश्वरा?
शाश्वतास सोडले नि जोडली बिरादरी


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com