सोनचाफा

सोनचाफा बहरलेला, तू घरी येशील का?
रात्र ही गंधाळलेली ओंजळी भरशील का?

दव कणांनी चिंब झाले स्वप्न सारे तुजमुळे
स्वप्न माझे पाहण्याला तू इथे असशील का?

स्पंदने उबदार माझी तेज झाली का गडे?
गारव्याचा झोत होउन चैन मज देशील का?

चांदणे मज पोळताहे विरह देई यातना
मोकळ्या बाहूत येण्या तू मला पुसशील का?

मी इथे जे भोगते रे! तू तिथे सहतोस का?
भेट होता मजप्रमाणे गोड तू हसशीका?

वाट ही अंधारलेली, काजवे म्या धाडिले
झाकल्या नेत्री पहाटे कैद तू होशील का?

उंच हे आकाश अपुले चंद्रही तो आपुला
तोडण्या तारे भरारी उंच तू घेशील का?

खूप बसलो पाय सोडुन संथ या पाण्यामधे
खोल या आनंदडोही तू मला नेशील का?

पौर्णिमा "निशिकांत" आणी लाट प्रेमाची सवे
याद येता गतक्षणांची तू पुन्हा झुरशील का?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

पाऊलही उन्हाचे

मी व्यर्थ स्वप्न बघतो अंधूक कवडशाचे
अद्याप वाजले ना पाऊलही उन्हाचे

का आरती करावी जाज्वल्य दैवताची?
मिळवीन मी प्रयत्ने भव्यत्व पर्वताचे

झोपे ससा अताही, ना जिद्द कासवाला
ध्येयास गाठण्याला, वशिले बघावयाचे

तोडून जंगले, ढग आम्हीच वांझ केले
मल्हार गाउनीही ना थेंब पावसाचे

मोठ्या घरात छोटी दिसतात माणसे अन्
छोट्या घरात सारे, मोठ्या किती मनाचे!

केसात माळलेली सुकती फुले परंतू
वेश्येस मजबुरीने असते फुलावयाचे

मोठ्या जरी निकामी झाल्यात आज नोटा
गांधीस खंत नाही, छदमी हसावयाचे

आयुष्य सर्व गेले ज्याचे नशेत बुडुनी
प्याले कशास देता त्यालाच सरबताचे?

मॉडर्न माय आहे "निशिकांत" नातवांची
ओव्या कुणी म्हणाव्या, कोणी दळावयाचे?



निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

हेमंत करकरे---

(२६ नोव्हेंबर हा मुंबईवरील अतिरेकी हल्ल्यामुळे सर्वांच्या कायम स्मरणात रहाणारा दिवस. हल्ल्याच्या दरम्यान टीव्हीवरील कव्हरेज मी सतत बघत होतो. हेमंत करकरे पण शहीद झाले या हल्ल्यात. त्यांची प्रेतयात्रा बघत असता डोळ्यातून अश्रू ओघळत होते आणि याचवेळी ही गझल कण्हत्या कलमेमधून झरत होती. गझलेत जरी करकरे यांचाच उल्लेख असला तरी मला या कारवाईत कामी आलेले सर्व पोलिस कर्मचारी अभिप्रेत आहेत.)

दाटून कंठ कांही वदणार आज आहे
कलिजा हिमालयाचा थिजणार आज आहे

होते जिवंत जेंव्हा जखमा दिल्या जयानी
त्यांचेच तोंड काळे दिसणार आज आहे

शहिदास काय देता? श्रध्दांजली फुकाची
भोंदूगिरी तुम्हाला हसणार आज आहे

धरली कधीच नव्हती आशा कुण्या फळाची
त्यांच्या समोर ईश्वर दिपणार आज आहे

अंधार जीवघेणा करतोय राज्य जगती
तो एकला कवडसा पुरणार आज आहे

नवसूर्य पाहिला मी काळ्या कभिन्न रात्री
सूर्यास अर्घ्य देण्या बसणार आज आहे

अधुनीक वाल्मिकीला, पाहून कांड सारे
लिहिण्यास राम नवखा मिळणार आज आहे

बलिदान व्यर्थ नाही, ना व्यर्थ कार्य त्यांचे
हिजडा जिहादवादी, हरणार आज आहे

दु:खी कुटुंब त्यांचे अश्रू कसे कसे पुसावे?
नियतीच हात त्यांचा धरणार आज आहे

"निशिकांत" याद येता, हेमंत करकरेंची
हा बांध आसवांचा फुटणार आज आहे


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

स्वप्न बघाया कसली हरकत?

वास्तवात मी नसतो अडकत
स्वप्न बघाया कसली हरकत?

एक सोडली तलाक म्हणुनी
"दुसरी केली" नामी सवलत

भविष्य माझे मीच ठरवतो
नको कुणाशी सल्ला-मसलत

उडदामाजी काळे गोरे
कोण बसावे त्यांना निवडत?

वृध्दत्वाचा जोर वाढता
काळ पुढे का नाही सरकत ?

ख्याती होता "देव पावतो"
पुजारीच अनुभवती बरकत

कशी लोकशाही उमलावी?
भोगतेय नेत्यांची दहशत

लाख कारणे तुम्हीच शोधा
कुणी कुणाला नसते हसवत

प्रश्न करी "निशिकांत" स्वतःला
अपुलयांनी का केली फसगत?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

जगावयाचे नाही

फेकलेस तू तुकडे त्यावर जगावयाचे नाही
हे आयुष्या! तुझे मांडलिक बनावयाचे नाही

एकामागुन एक संकटे धाडतोस आयुष्या!
या सवयीला "सत्वपरिक्षा", म्हणावयाचे नाही

अश्वमेध कर यज्ञ प्राक्तना रोज सशांच्या देशी
ही सिंहांची वस्ती, इकडे वळावयाचे नाही

जगा आवडे तसा मुखवटा कधी न वापरला मी
नजरेमधुनी मलाच माझ्या पडावयाचे नाही

शुभंकरोती म्हणतो, डिजिटलही जगतो आनंदे
जुन्या-नव्यांच्या वादामध्ये फसावयाचे नाही

सज्जनातले सज्जन होते पाय घसरले ज्यांचे
गृहीत कोणालाच कधीही धरावयाचे नाही

कतताना उपदेश नवपिढी कानाडोळा करते
कसे जागवायाचे ज्यांना उठावयाचे नाही?

आनंदाचा स्त्रोत पाहिला वेदनेत मी जेंव्हा
मनी ठरवले कधी जीवनी कण्हावयाचे नाही

निरोप घे "निशिकांत"निघाया प्रवासास शेवटच्या
लाख तुटूदे पाश, परतुनी फिरावयाचे नाही


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३