पूर्वा दिसते काजळलेली

आयुष्याची उतरण येता सांज भासते भकासलेली

आज काल तर पहाटेसही पूर्वा दिसते काजळलेली

शांत जगाया कशास धडपड? आव्हानांची जिथे वानवा

पुढे जावया आयुष्याची वाट असावी वादळलेली

एक शलाका दिसते जेंव्हा अंधार्‍या जीवनात माझ्या

तेंव्हा असते मनी सखीची जुनी आठवण चाळवलेली

टाटा केला मुलास जेंव्हा तो जाताना परदेशाला

क्षणात एका पुसून गेली असंख्य स्वप्ने चितारलेली

प्रयत्न करतो तरुणाईची गौरव गाथा लिहावया पण

कलमेमधुनी आता झरते फक्त कहाणी सांजवलेली

सुखास मिळते खूप झळाळी असल्याने वेदना जीवनी

म्हणून दु:खाचीही किंमत आज केवढी वधारलेली !

संस्कारांना झुगारून जे स्वैर वागती मनाप्रमाणे

वाटत असते त्यांना त्यांची जात वेगळी सुधारलेली

जुन्या मैफिली, सुरावटीही धूसर झाल्या धुक्याप्रमाणे

अजून ओठावरी उमटते कधी भैरवी गुणगुणलेली

जशी जानकी वनात गेली, वंदनीय ती जगास झाली

राजमहालातली उर्मिला कुणा न कळली घुसमटलेली

शिकून घे "निशिकांत" उसासे खोल दाबुनी कसे जगावे

आज पानगळ, तरी उद्याला दिसेल सृष्टी पालवलेली

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३