पुरे हिंदोळणे आता

 

मला माझ्यात राहूद्या, पुरे हिंदोळणे आता

नको शेला, नको पगडी, नको सत्कारणे आता

मनाला छंद जडला रोज गतकालात रमण्याचा

पुरे झाले नकोशा वास्तवाला टाळणे आता

अबोली संस्कृतीची लाट इतकी सदनिकांमधुनी!

पडोसी ऐकतो पडता सुईचे वाजणे आता

जयांनी दोष इतरांचेच होते काढले, त्यांनी

शिकावे आपुल्याही आत पण डोकावणे आता

जसा सुक्रातच्या* बेटावरी गेलो रहायाला

विसरलो आपुल्यांचे रोजचे फुत्कारणे आता

जरी ही नागमोडी वाट जाते माझिया गावा

कुणी जाती न! येणारेच अवघड मोजणे आता

हवे तेथे, हवे जेजे, करा कट पेस्ट केंव्हाही

किती आसान झाले रोज कविता चोरणे आता!

हवा बुरखा कुणाला तर, कुणाला केशरी पटका

शिकायाचे विसरले अन् सुरू का पेटणे आता

युती "निशिकांत"च्या आहे घरी का सर्व पक्षांची?

पुरे कर कुंपणावरती तुझे ते नांदणे आता

* सॉक्रेटिस जो निर्मुनष्य बेटावर राहिला होता.

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

वृत्त--वियदगंगा

लगावली--लगागागा X ४