वाढले ताटात जे, ते जेवतो मी
कोणताही रंग लावा, रंगतो मी
वादळे मजबूर होता तह कराया
दूर नाही शांतता हे मानतो मी
काल जे होते, न उरले स्वप्न आता
मृगजळांच्या पाठलागी धावतो मी
रंग हिरवा वा निळा, भगवा असू दे
सर्व झेंड्यांची पताका वाहतो मी
जर हवी सुर्यास थोडी सावली तर
"तेज दे सोडून" त्याला सांगतो मी
आशयाची वानवा कवितेत असुनी
शब्द, यमकानेच बाजी मारतो मी
साळल्या(#) फांद्या, कण्होनी वृक्ष म्हणतो
दु:ख, छाया गर्द द्याया, भोगतो मी
श्रीगणेशा कैक वेळा जाहला पण
आजही पूर्णत्व वेडा शोधतो मी
का अशी "निशिकांत" यारी वेदनांशी?
चौकटी मधली सुखे लाथाडतो मी
(#) साळणे म्हणजे फांद्या तोडून झाडास ट्रिम करणे.
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
No comments:
Post a Comment