नजरेमधून कळते

बोलावयास खोटे, तोंडात जीभ असते
शब्दाविना खरे ते नजरेमधून कळते

ती लाजरी अशी की दृष्टीपथात नसते
मी पाहतोय कळता स्वप्नामधून विरते

देऊळ बंद स्त्रीला, कारण तिला बघोनी
स्वारस्य लंपटांचे देवामधील सरते

गर्दीत लोक सारे नसतात चांगले अन्
सज्जन जगात विरळा, त्यांची न झुंड दिसते

का मंदिरी प्रभूला पाहून शांत वाटे?
श्रध्देत तर्कसंगत उत्तर कधी न मिळते

कर्नाटकी असो वा शैली अजून कुठली
पण नेमकी समेवर तालात मान हलते

श्रीमंत लोक करती शिक्षित मुलांस अपुल्या
माणूस व्हावयाला चाळीत मस्त जमते

गच्चीत बाग टिचभर, कौतूक केवढे ते!
हिरवा शिवार गावी, मन आठवात रमते


हळुवार घाव ह्रदयी "निशिकांत"च्या असावा
गवतावरील दवही डोळ्यामधून झरती


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३