अंधार सोबतीला हे भोग प्राक्तनाचे
मी व्यर्थ स्वप्न बघतो अंधूक चांदण्याचे
मी वृत्तपत्र वरवर चाळून शांत बसतो
वेड्यास वेड असते वृत्तांत वाचण्याचे
असते तर्‍हा कुणाची हरवून जावयाची
मी मात्र काम करतो मजलाच शोधण्याचे
मुल्यांकने करावी का चौकाटीत एका?
का मानवा नसावे, स्वातंत्र्य वागण्याचे?
कोविदमुळेच हल्ली घटल्यात नोकर्‍या पण
बेकार नेहमीचे, आम्हास काय त्याचे?
अंताक्षरी सखी चल, खेळूत वेदनांशी
पण दु:ख आठवोनी नाही कण्हावयाचे
क्षितिजा पल्याड जाऊ, वसवावया नवे जग
जमले इथे न जे ते, तेथे करावयाचे
ओठी न शब्द येता, नजरेतुनी समजते
त्या प्रेम भावनेला असते जपावयाचे
"निशिकांत" सांजवेळी नैराश्य सोबतीला
पण जिद्द ठेवुनी तू खळखळ हसावयाचे
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
