दिवस आलेत आता फक्त प्रायश्चित्त करण्याचे
अता प्रक्षाळण्याला पाप, दुसरे काय कामाचे?
उद्याची काळजी करण्यात सारी जिंदगी गेली
निसटला "आज"ही चिमटीतुनी! हे शल्य जगण्याचे
फुलांचा पाहुनी गुदमर, भ्रमर घोंगावतानाचा
कळ्यांना वाटते भेसूर हल्ली स्वप्न फुलण्याचे
घरी धनसंपदा नांदावयाला ज्या क्षणी आली
घराचे संपले घरपण, कुणी उरले न कोणाचे
सदा दु:खासवे रमलो, समाधानी तरी जगलो
उसासे घेउनी निजलो, उशाला कैक जन्माचे
जगायाचे सखे होते पुढे जाऊन क्षितिजाच्या
धरा आकाश ना दिसले कुठे एकत्र असल्याचे
सखे येतेस श्रावण घेउनी का तो स्वतः येतो?
किती येताच तू, येतात मोसमही शहार्याचे!
सचिव जाळ्यात! मंत्री मोकळे का लाच खाऊनी
निघावे का असे सांगा वड्यावर तेल वांग्याचे?
किती चाळीत तू "निशिकांत" रे होतास आनंदी!
बड्या वस्तीत तू आलास, मिटले दार स्वर्गाचे
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--वियदगंगा
लगावली--लगागागा X ४
No comments:
Post a Comment