विसरलो सर्व अब्दांना

उशाला घेतले होते तुझ्या मी कैक स्वप्नांना

सखे स्वप्नांमुळे तुझिया, विसरलो सर्व अब्दांना

कितीदा पाहिले आहे तुला तिकडून जाताना

मला तू पाहूदे सखये, कधी इकडून येताना

तुला पाहून ओझरते, कळेना कायसे झाले

स्वतःपासून बघतो नेहमी मजला हरवताना

तृणाच्या हरित पात्यावर दवांचे ध्येय जगताना

असोनी अल्पआयुष्यी, सरावे मस्त हसताना

किती धुंडाळली क्षेत्रे बघाया ईश्वराला पण

म्हणाला तोच स्वप्नी "हिंडसी का माय असताना?" 

हजारो जाहले पापी नि पुण्यात्मे कमी झाले

तुझी होते भुई थोडी, शुचित्वा आज पळताना

जिथे गडगंज संपत्ती, तिथे नाक्कीच बेमानी

कुणी का कष्ट करुनी पाहिले इतके कमवताना?

उधारी फेडण्यासाठी जरी आयुष्य घालवले

तरी नेतोय ओझे, जन्म हा सोडून जाताना

तुला का वाटते "निशिकांत" सारे जग तुझे आहे?

तुझे अपुले तुझे असतात का ते स्वार्थ बघताना?

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

वृत्त--वियदगंगा

लगावली--लगागागा X ४