दूषण नाही दिधले

 

जे मनात होते माझ्या ते नाही कधीच घडले

पण तरी प्राक्तना तुजला, मी दूषण नाही दिधले

मी वादळणारा वारा, तू मंद झुळुक हलकीशी

कुंडल्या न जुळता अपुल्या, कांहीही नाही नडले

माझा मी उरलो नव्हतो, भेटता नजर नजरेला

निश्चयास वैराग्याच्या खिंडार तत्क्षणी पडले

जगताना शतदा मेलो, ना खबर घेतली ज्यांनी

पण शोकसभेच्या वेळी, ते गौरवपर बडबडले

भरवसा जयांवर होता, ते दूर नेमके गेले

जे आसपास होते ते, रममाण स्वतःतच दिसले

का वैफल्याला द्यावा, मुखवटा झाकण्यासाठी

अंतरात गुदमर नसतो, जर आहे ते दाखवले

घेतला जन्म दशवेळा, पाप्यांचा विनाश करण्या

पण चिरंजीव पाप्यांना, संपवणे नाही जमले

का चौकटच्या राजाला आवडते बदाम राणी?

हे कोडे युगायुगाचे पण कुणास नाही सुटले

"निशिकांत" मशाली घे तू धगधगत्या बदलासाठी

पेटवून कँडल्स मागे, कांही का सांग बदलले?

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३