तुला ईश्वरा काय मृगजळ म्हणावे?
मला मीच आहे, कुणा आळवावे?
सुशिक्षित जगी माणसे शोधताना
दिसाव्यात जाती, असे का घडावे?
तशी तूच घे आणि दे पण परिक्षा
स्वतःनी स्वतःला सदा पारखावे
ठरवतो मनी दु:ख विसरायचे पण
नको तेच का नेहमी आठवावे?
उशा पायथ्याला किती पापराशी!
तरी वाटते का परमपुज्य व्हावे?
लपवण्या खरा चेहरा वेदनांचा
जरा हास्य लिंपावयाला शिकावे
नको श्रावणी, जानवेही बदलणे
नको कर्मकांडातले बारकावे
उदासीस पाचारल्यानेच देवा
मला लागले रे! सुखाला मुकावे
तुझा तूच "निशिकांत" क्षितिजापुढे जा
जिथे धेय नाही तिथे का रमावे?
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--भुजंगप्रयात
लगावली--लगागा X ४
No comments:
Post a Comment