कसे रडावे?

 

बंद उसासे आत दाबुनी किती धरावे?

अश्रू पुसण्या कोणी नसता, कसे रडावे?

सखे दिलेल्या जखमांचे मी काय करावे?

तूच जखम अन् तूच मलम, का असे असावे?

नकोच मृगजळ मला उद्याचे, आज जगावे

सरल्यानंतर कीर्तिरुपाने म्हणे उरावे !

अस्तिनीतले साप असूदे सभोवताली

सुगंध देण्या चंदन बनुनी अथक झिजावे

लग्नाविन एकत्र नांदणे इतके सोपे!

रेतीवरती नाव लिहावे, पुन्हा मिटावे

मग्न राहतो तारकांसवे त्या चंद्राला

चकोर त्याची वाट पाहतो, कसे कळावे?

श्रीमंतीच्या सापळ्यात स्वेच्छेने शिरलो

कैद भोगतो, पंख असोनी कसे उडावे?

पूर पहाणी करावया आल्या नेत्यांना

गरिबांच्या डोळ्यातिल पाणी का न दिसावे?

काळासंगे चालत असता फरपट होते

म्हणून तू "निशिकांत "आपुल्या आत रमावे

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३