तगमगणारी माध्यान्हीची भास्कर किरणे भीक मागती
एक पसा द्या मला सावली अनुभवायला शीत संस्कृती
ध्येय पूर्तता झाल्यावरती उरेल मोठे शुन्य भोवती
अपूर्ण स्वप्ने हवी सोबती, जगायचा जे मार्ग दावती
"दिव्यातळी अंधार नांदतो" तसेच असते वृक्षांचेही
डोक्यावरती ऊन, बुडाला गर्द सावल्या मस्त नांदती
नकात देऊ आस उद्याची नको बांधणे उंच मनोरे
गरज भासते अशाच वेळी मुले कशी ही दूर पांगती?
"सर्व विश्व हे कुटुंब माझे" बालपणापासून शिकवले
स्वतःसाठी फक्त जगावे , कुणी अशी पोसली विकृती?
श्वास चालतो म्हणून जगण्या पेक्षा मृत्यू बरा नव्हे का?
वाट पाहतो, देव मारण्या मागत नसतो कधी संमती
बोलत आलो खोटे नाटे डोलारा होता सौख्याचा
आज चरित्री सत्त्य लिहाया, सखे मला दे तुझी अनुमती
जीवनातल्या आठवणींच्या असण्याने अन् नसण्यानेही
प्रश्न केवढे सभोवताली फेर धरोनी नाचनाचती?
जगावयाचे जगून झाले वाट अता "निशिकांत "कशाची?
अजूनही कळलेली नाही तुझी जीवना रंगसंगती
निशिकांत देशपांडे.मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
