सारी वठून गेली

सळसळणारी पाने आता गळून गेली
वृध्द जाहली झाडे सारी वठून गेली

वठलेल्यांना वसंतही पण नकोनकोसा
जगावयाची आस मनीची विझून गेली

खळखळणारी नदी व्हायचे होते पण ती
रुढीप्रथांच्या डबक्यामध्ये बुडून गेली

व्यक्त तिने प्रेमास कराया उशीर केला
कबरीवरती झुकून ती गलबलून गेली

जसा कासरा हाती धरला मी भग्याचा
लिहिलेले, सटवाई आली, पुसून गेली

भेट न झाली, गाठ न पडली तरी परंतू
अशी कशी ती नसूनही पण निघून गेली?

वांझोटे नभ गडगडले त्या क्षणात एका
मोर नाचले, धरतीही मोहरून गेली

इतिहासाच्या पानावरची थोर माणसे
आदर्शांचा पाठपुरावा करून गेली

हिमालयाची मान झुकावी असेच नेते
व्हायरस बरा मनी भावना रुतून गेली

भुकेस कोंडा, निजेस धोंडा जगता जगता
झोप लागली सारी स्वप्ने विरून गेली

माय तुझी "निशिकांत "लागता ईश्वरचरणी
दु:ख निवळले जरी लेकरे उडून गेली


निशिकांत देशपांडे.मो.क्र.९८९०७ ९९०२३