श्रावणाची वाट बघतो
वेदना सार्या विसरतो
याद येता बालपण, मी
कागदाची नाव करतो
लोक म्हणती काय? याच्या
काळजीने त्रस्त असतो
लक्ष्मणाच्या उर्मिलेला
भोगलेले दु:ख पुसतो
आरशाला जाण आहे
दु:ख लपवायास हसतो
दाखवाया सभ्य आहे
मी मना मारून जगतो
का कवडसा आत येता
तत्क्षणी अंधार विझतो
बोलता नजरेतुनी ती
मी न माझ्या आत उरतो
कोरडा दुष्काळ पडता
आसवाचा थेंब गळतो
जे जिथे पिकते तिथे का
त्या पिकाला भाव नसतो?
काढ कळ "निशिकांत" थोडी
येतसे मधुमास दिसतो
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--मनोरमा
लगावली--गालगागा गालगागा
No comments:
Post a Comment