कालच्या मी आठवाना

 उजाळा देत असता कालच्या मी आठवांना

विसरतो वर्तमानी भोगतो त्या यातनांना

उगाचच का थकावे वास्तवाला झाकताना?

दिसूद्या चावडीवर लक्तरांना लोंबताना

तसे नव्हते कुणीही ज्यास मी माझे म्हणावे

दिसे अपुला सदा, मी आरशाला पाहताना

दयेची भूक नाही घ्यायची मज लडखडू द्या

जरी पडतो, पुन्हा उठतो प्रयत्ने चालताना

असा का धान्य पिकवूनी जगाला पोसणारा

किती मजबूर होतो तो स्वतःला मारताना

जसा पंखा, जसा टीव्ही तशी स्त्रीही हवीशी

तिला उपभोग्य वस्तू मानता का वागताना?

जरी अन्याय होतो, शांत का जनता अशी ही?

कुणी दिसतो न येथे चीड येवुन पेटताना

सुखाची वेगळी व्याख्या करावी आज थोडी

जगी या व्हर्च्युअल गप्पा, न दिसती भेटताना

कळाली रांगड्या "निशिकांत"ची हळुवार बाजू

चकित झालो तुझी ती डायरी मी वाचताना

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

वृत्त--पिनाकी

लगावली--लगागागा X 3 + लगागा