तरी इथे का करमत नाही?

 तरी इथे का करमत नाही?

तीच गाज अन् तोच किनारा तरी इथे का करमत नाही?

तू नसताना सखे अताशा वेळ सरकता सरकत नाही

मोफत दिधले जे देवाने, तेच नेमके गवसत नाही

खळखळ हसणे लुप्त जाहले, कुत्सित हसणे बघवत नाही

नकली मुल्ये, बधीर मानव सहतो, का नाकारत नाही?

ढगास क्रत्रिम नभांगणीच्या मोर पाहुनी नाचत नाही

"लोक काय म्हणतील" हे जुने जोखड मानेवर ना उरले

लग्न न करता प्रपंच करती, जगास कुठली हरकत नाही

गळ्यात रुद्राक्षाच्या माळा, टिळा कपाळी मस्त शोभतो

काय नांदते मनात त्याच्या, भक्त जनाला उमजत नाही

गाठायाची उंची हिंमत होती, पण मी नाही गेलो

गेले त्यांचा एक पायही, धरणीवरती टेकत नाही

सात पिढ्यांची नसे काळजी, इतके धन देशी परदेशी!

उगाच म्हणते भोळी जनता धनास काळ्या बरकत नाही

गाव संपले शहराच्या जे बगलेमध्ये वसले होते

शेतकर्‍यांचा कामगार जाहला सत्य हे पेलत नाही

गाळायची किती आसवे तूच ठरव "निशिकांत" एकदा

हिमालयाच्या ओघळण्याचे सत्र कधीही संपत नाही

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३