वाहणारे घाव होते

पेटल्या वस्तीत उरले फक्त माझे नाव होते
जे जळाले, आपणाला समजणारे राव होते
माणसाच्या सभ्यतेचे प्रेत दिसता दु;ख रन्का
मात्र लोणी मस्तकीचे चाखणारे राव होते
लावली दुर्बीण बघण्या चान्गला माणूस जगती
हटवता बुरखे न दिसले मज कुणीही साव होते
पारध्याला घाबरोनी मी कुण्या वस्तीत लपलो
आसरा जो वतला ते गरद्यान्चे गाव होते
सिन्ह राजा जन्गलाचा वाचले गोश्टीत सारे
धूर्त कोल्ह्यान्चाच तेथे बोलबाला नाव होते
मन्डैईला मीच माझी लावण्या बोली निघालो
पेठ कसली माणसान्चे पाडलेले भाव होते
का उगा श्रीमन्त झालो? याद मज चाळीतल्यान्ची
लाभला आधार जेव्हा आसवान्चे स्त्राव होते
राजकारण चाखण्याला मारला मी सूर जेव्हा
खोकल्या आश्वासनान्चे पाहिले घुमजाव होते
चावडीवर न्याय करण्या बैसल्या पन्चायतीन्चे
न्याय कसला? प्रेमिकाना मारण्याचे डाव होते
ऐकले सत्स्न्ग लाखो अर्थ देण्या जीवनाला
मन:शान्ती साधण्याचे फक्त तेथे आव होते
हासरा "निशिकान्त" चेहरा वेगळे सान्गून गेला
आड हास्याच्या तुझ्याही वाहणारे भाव होते

निशिकान्त देशपान्डे

प्रतिसादाची प्रतिक्षा मो.न. 98907 99023
E mail nishides1944@yahoo.com