कळले नाही निरोप कोणी दिला, घेतला

कळले नाही निरोप कोणी दिला, घेतला
चेहर्‍यांवरी दोन्ही होता विरह दाटला

वीरमरण येताच सलामी कलेवराला
निरोप द्याया असा सोहळा कुठे न दिसला

सुरुकुतलेले कैक चेहरे जगी एकटे
असेच जाती! निरोप नसते कुणी द्यायला

कबरीवरती दिवा लाउनी निघून गेली
निरोप कळण्या तव प्रेमाचा वेळ जाहला

निघायचे तर निघून जाऊ दोघे मिळुनी
निरोप देउन उरावयाचा प्रश्न संपला

पैलतिराची आस लागता, सतारीवरी
निरोप घ्याया राग भैरवी आर्त छेडला

हिमालयाची उंचीही पण खुजी वाटते
निरोप देताना जर कोणी छान बोलला

आभासी दुनियेत रमायाला शिकल्याने
निरोप देवुन भूतकाळ मी खोल गाडला

निरोप घेण्यालाच सही पण ये "निशिकांता"
बघेन डोळे भरून तुजला, चंग बांधला


निशिकांत देशपांडे, पुंणे मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३