जयांना टाळले ते नेमके भेटावया आले
कवडसे का असे अंधारही झाकावया आले?
सुखांशी तोंड ओळख जाहली नाही तयांना का?
सहावे दु:ख आनंदे , सुखी शिकवावया आले
प्रजेला वाटते की राज्य आहे फॉर दी पीपल
पुढारी देश माझा कोठुनी लाटावया आले?
म्हणावे "सडक का गुंडा"कधी का सैन्यप्रमुखाला?
तयारी ठेव नेत्या! लोक जर मारावया आले
नको भडिमार सल्ल्यांचा, स्वइच्छेने जगू द्या ना!
स्वतःच्या आत डोकावा! मला शिकवावया आले!
हमेशाच्याच या जखमा, सखे तू भेट केलेल्या
तुझ्या जागी कशाला दु:ख हे नांदावया आले?
उद्याच्या नवपिढ्या म्हणतील की मीही जुना आहे
असे हा खेळ खोखोचा, नवे खो द्यावया आले
चला क्षितिजापुढे जाऊत म्हणता, ती म्हणाली की
कुठे आकाश धरतीला, सख्या टेकावया आले?
मनी "निशिकांत"च्या दुर्दम्य आशा उंच उडण्याची
अभागी वास्तवाचे भान पण रोखायला आले
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
वृत्त--वियदगंगा
लगावली--लगागागा -- चार वेळा
No comments:
Post a Comment