तिथे मी पोंचलो नाही

निघालो जावया जेथे तिथे मी पोंचलो नाही
जरी रस्ता नवा होता कुठे ठेचाळलो नाही

नको ते सभ्य होणे अन् मनाच्या कसरती नाना
मनाच्या कोंडमार्‍यावर कधी विश्वासलो नाही

कपारी काळजाच्या आजही भेगाळल्या दिसती
जुनेर्‍या श्रावणाला ग्रिष्म छळतो, बोललो नाही

उद्याचे स्वप्न बघण्याच्या चढाओढीत असल्याने
निसटला "आज" चिमटीतून पण मी थांबलो नाही

नको त्या वादळी लाटा, नको ती गाजही आता
सखीचा हात धरुनी मी किनारी बैसलो नाही

दिसावी माणसे मोठी घरी छोट्याच का देवा?
नि छोटी माणसे मोठ्या घरी का? समजलो नाही

जरासे स्पष्ट बोलूनी मळभ नात्यातले हटले
जसे मी वागलो आता, अधी का वागलो नाही?

नको खेळूस जिंकाया, हरावे लागते मजला
तुला खुश पाहण्यासाठी, सखे मी जिंकलो नाही

जसे "निशिकांत"चे ठरले, जगायाचे जशी मर्जी
कुणी म्हणती मला लहरी. तरी रागावलो नाही


निशिकांत देशपांडे. पुणे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३