कधी सुगंध राहतो

दु:ख सोबती तरी सुखास मित्र मानतो
वाळल्या फुलातही कधी सुगंध राहतो

सांजवेळ जाहली तरी उजेड पाहतो
जे अशक्य तेच मी करावया धजावतो

भक्त फक्त देवदर्शनातही सुखावतो
कारभार रोख, देव याचकास पावतो

 वृध्द माय बाप राव,  आश्रमात धाडतो
अडचणीस तोंड देत, रंक मात्र पोसतो

तर्कनिष्ठ व्हावया समाज का नकारतो?
अंधश्रध्द होउनी रुढी प्रथाच पाळतो

आजच्या गुरूस रोख फक्त दक्षिणा हवी
रोज रोज व्यास पौर्णिमा प्रभूस मागतो

पुस्तकामधील थोर माणसे, सभोवती
आज का न भेटती? मनात प्रश्न नांदतो

दु:ख कोण ऐकते? म्हणून मैफिलीत मी
व्यक्त व्हावयास रोज आर्त सूर लावतो

नाम किर्तनात दंग जाहलो असा प्रभो!
कुंचला न रंग, मी तरी तुझ्यात रंगतो


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३