तुला चुचकारले नाही

तुला फुत्कारले नाही, तुला चुचकारले नाही
तुझ्या मी भावनांनाही कधी चुरगाळले नाही

गुन्हेगारास जनतेने इथे ललकारले नाही
निघाले अश्वमेधाला, कुणीही रोखले नाही

मनाच्या मी कपारींना, किती जपले तुझ्यासाठी
न ओलावा तिथे उरला, तरी भेगाळले नाही

न येथे सोबतीला चंद्र आणिक चांदण्याही पण
मनी तेजाळले, स्वप्नी तुझ्या अंधारले नाही

जगाने पाहिले त्याचे मरण लटकून झाडाला
हजारातील हा मृत्यू, कुणी चित्कारले नाही

खुलासा शेवटी झाला हसू पाहून प्रेताचे
जगी मरणोत्तरी कौतुक, अधी सत्कारले नाही

उधारीला नसे थारा, जगी व्यवहार नगदीचे
इथे रंकास रावांनी कधी स्वीकारले नाही

असो आई असो भगिनी असो पत्नी जिव्हाळ्याची
दिले पूर्णत्व स्त्रीने जीवनी, नाकारले नाही

कथा सांगायची आई, पुराणातील रात्रीला
कधी भाकडकथा सार्‍या, मनाला वाटले नाही

किती साधू नि सन्यासी हवा खाती तुरुंगाची
जनांच्या अंधश्रध्देने कुणा लाथाडले नाही

अता "निशिकांत "धर तू वाट पुढती भक्ति मार्गाची
प्रपंची  गुंतलेले मन अती भक्ताळले नाही


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३